Nicolas-Charles de Saulx-Tavannes – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	9 listopada 1721
Konsekrator	André-Hercule de Fleury
Współkonsekratorzy	François-César Le Blanc; François-Honoré-Lancelot de Casaubon de Maniban
Konsekrowani biskupi
Alexandre Milon	1726
Armand Bazin de Bezons	1731
Pierre-Jules-César de Rochechouard-Montigny	1734
François de Fitz-James	1739
Louis-François Néel de Christot	1740
Jean-François-Joseph Rochechouart	1741
Bertrand-Jean-Baptiste-René du Guesclin	1741
Pierre-Augustin-Bernardin de Rosset de Rocozel de Fleury	1746
Charles de Grimaldi d’Antibes	1747
Joseph-Antoine-Jacques Richier de Cérisy	1751
Arthur-Richard Dillon	1753
Współkonsekrowani biskupi
Denis-Alexandre Le Blanc	1722
Charles-Louis de Froullay de Tessé	1724
Antoine-François de Bliterswyck de Montcley	1724
Pierre de Pardaillan de Gondrin d’Autin	1724
Edme Mongin	1725
Charles-Louis-Auguste Le Tonnelier de Breteuil	1725
Jean-Baptiste-Antoine de Brancas	1725
François-Charles de Béringhen d’Armainvilliers	1726
François de Baglion de la Salle	1727
Étienne-René Potier de Gesvres	1728
Charles-François Le Févre de Laubriéres	1732

Nicolas-Charles de Saulx-Tavannes
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	1690 ; Paryż
Data i miejsce śmierci	10 marca 1759 ; Paryż
	Arcybiskup Rouen
Okres sprawowania	1733-1759
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	9 listopada 1721
Kreacja kardynalska	5 kwietnia 1756; Benedykt XIV
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nicolas-Charles de Saulx-Tavannes (ur. we wrześniu 1690 w Paryżu, zm. 10 marca 1759 tamże) – francuski duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Rouen, wielki jałmużnik Francji.

Życiorys

Pochodził z arystokratycznego rodu. 24 września 1721 został wybrany biskupem Châlons-sur-Marne. Sakrę biskupią otrzymał 9 listopada 1721 w Paryżu z rąk biskupa André Hercule’a de Fleury’ego (współkonsekratorami byli biskupi César Le Blanc i François-Honoré de Maniban). 18 grudnia 1733 objął stolicę metropolitalną Rouen, na której pozostał już do śmierci. 5 kwietnia 1756 Benedykt XIV wyniósł go do godności kardynalskiej. Nie brał udziału w konklawe wybierającym Klemensa XIII.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.)
Catholic-Hierarchy (ang.)

Biskupi	ok. 250 (Nicaisius) Mellonius (260–311) Avitianus (311–325) Severus (325–341) Eusebius (341–366) Marcellinus (366–385) Piotr I (385–393) św. Wiktryk (393–417) Innocenty (417–426) Sylwester (426–442) Malsonus (442–451) Germanus (451–462) Crescent (462–488) Godardus (488–525) Fileul (533–542) Evodus (542–550) Prætextatus (550–589) Melancus (589–602) Hidulphus (602–631) Romanus (631–640) Audoen (641–689) Ansbert (689–693) Grippo (695–719) Roland (719–722) Hugo z Szampanii (722–730) Robert I (740–744)
Arcybiskupi	Grimo (744–748) Ragenfred (748–753) Remigiusz (753–762) Hugo II (762–769) Majnard (769–800) Gilbert (800–828) Ragnoard (828–836) Gombaud (836–849) Paweł (849–855) Ganelon (855–869) Adalard (869–872) Riculf (872–876) Jan I (876–889) Witton (889–910) Franco (911–919) Gonthard (919–942) Hugo III (942–989) Robert II (990–1037) Mauger (1037–1054) Maurille (1055–1067) Jan II (1067–1078) Wilhelm I Bonne-Âme (1078–1110) Godfryd Bretoński (1111–1128) Hugo IV (1129–1164) Rotrou (1165–1184) Walter de Coutances (1184–1208) Robert III Poulain (1208–1222) Thibaud d’Amiens (1222–1229) Maurycy (1231–1237) Piotr II de Colmieu (1237–1245) Eudes I Clement (1245–1247) Eudes II Rigaud, franciszkanin (1248–1275) Wilhelm II de Flavacourt (1276–1306) Bernard de Fargis (1306–1311) Gilles Asselin de Montaigu (1311–1319) Wilhelm III de Durfort (1319–1331) Piotr III Roger de Beaufort (1331–1338) Aimery Guenaud (1338–1342) Mikołaj I Roger (1342–1347) Jan III de Marigny (1347–1351) Piotr IV de la Forêt (1351–1356) Wilhelm IV de Flavacourt (1356–1369) Filip d'Alençon (1369–1375) Piotr V de la Montre (1375–1375) Wilhelm V de Lestranges (1375–1388) Wilhelm VI de Vienne (1389–1406) Ludwik I d’Harcourt (1406–1422) Jean de la Rochetaillée (1422–1431) Hugo V des Orges (1431–1436) Ludwik II Luksemburski (1436–1443) Raoul Roussel (1443–1452) Guillaume d’Estouteville (1453–1482)
Arcybiskupi, prymasi Normandii od 1457	Guillaume d’Estouteville (1453–1482) Robert IV de Croixmare (1482–1494) Georges d’Amboise (1494–1510) Georges d’Amboise (1510–1550) Charles I de Bourbon (1550–1590) Charles II de Bourbon (1590–1594) Charles III de Bourbon (1594–1604) Franciszek I de Joyeuse (1604–1614) Franciszek II de Harlay (1614–1651) Franciszek III de Harlay de Champvallon (1651–1672) Franciszek IV Rouxel de Médavy de Grancey (1672–1691) Jacques-Nicolas Colbert (1691–1707) Claude-Maur d’Aubigné (1708–1719) Armand Bazin de Besons (1719–1720) Louis de La Vergne de Tressan (1724–1733) Mikołaj II de Saulx-Tavannes (1734–1759) Dominique de La Rochefoucauld (1759–1800) Etienne-Hubert Cambracérès (1802–1818) François de Pierre de Bernis (1819–1823) Gustave-Maximilien-Juste de Croÿ-Solre (1823–1844) Louis Blanquart de Bailleul (1844–1858) Henri-Marie-Gaston Boisnormand de Bonnechose (1858–1883) Léon Thomas (1883–1894) Guillaume Sourrieu (1894–1899) Frédéric Fuzet (1899–1916) Louis-Ernest Dubois (1916–1920) André du Bois de La Villerabel (1920–1936) Pierre-André-Charles Petit de Julleville (1936–1948) Joseph-Marie-Eugène Martin (1948–1968) André Pailler (1968–1981) Joseph Duval (1981–2004) Jean-Charles Descubes (2004–2015) Dominique Lebrun (od 2015)