Niemiecka Partia Centrum – Wikipedia, wolna encyklopedia

Deutsche Zentrumspartei
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Skrót

Zentrum

Przewodniczący

Christian Otte

Data założenia

13 grudnia 1870

Data rozwiązania

5 lipca 1933 (reaktywowana w 1945)

Adres siedziby

Am Alten Bach 18, 41470 Neuss

Ideologia polityczna

chrześcijańska demokracja

Liczba członków

ok. 500 (2022)

Strona internetowa

Niemiecka Partia Centrum (niem. Deutsche Zentrumspartei lub po prostu Zentrum), często nazywana Katolicką Partią Centrumniemiecka katolicka partia polityczna w czasach Cesarstwa Niemieckiego, Republiki Weimarskiej i III Rzeszy. Rozwiązała się 5 lipca 1933, na krótko przed podpisaniem Reichskonkordatu pomiędzy Stolicą Apostolską a III Rzeszą. Po II wojnie światowej partia została reaktywowana, jednak nie zdołała osiągnąć dawnych wpływów, jako że większość jej członków odeszła do CDU. Pomimo tego była reprezentowana w parlamencie do 1957 roku. Ciągle istnieje, jako marginalne ugrupowanie, najsilniejsze w Nadrenii Północnej-Westfalii.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

1870–1933

[edytuj | edytuj kod]

W pierwszych dziesięcioleciach istnienia Niemiecka Partia Centrum była uważana za reprezentantkę i głosicielkę interesów katolików niemieckich. Podczas I wojny światowej poparła w Reichstagu rezolucję pokojową. W 1933 partia ta w obawie przed aresztowaniami[1], jak wszystkie ówczesne niemieckie partie prawicowe, głosowała za nadzwyczajnymi pełnomocnictwami dla Adolfa Hitlera. Konsekwencją tychże pełnomocnictw były w kilka miesięcy potem zakazy albo samorozwiązania partii politycznych. 6 lipca 1933 partia Centrum rozwiązała się, jako ostatnia z demokratycznych partii.

Od 1945

[edytuj | edytuj kod]

Do jej ponownego założenia w 1945 roku znamiennie przyczynił się Johannes Brockmann, który uważał, że CDU przyjęła zbyt prawicowy kurs. Partia Centrum została zaproszona przez brytyjskie władze wojskowe do współpracy przy formułowaniu niemieckiej konstytucji. W pierwszych powojennych wyborach (1949) partia ta uzyskała 10 mandatów w Bundestagu, w następnych latach straciła jednak na znaczeniu i wpływie politycznym. W 1953 po raz ostatni uzyskała mandaty (3) w wyborach parlamentarnych. Później otrzymywała śladowe poparcie bądź nie startowała. Ostatni mandat w wyborach regionalnych (do Landtagów) uzyskała w 1955.

Dzisiaj partia Centrum jest ponadkonfesjonalna, wśród jej liderów i wyborców znajdują się członkowie różnych wyznań, ma charakter socjalno-konserwatywny. Od stycznia do sierpnia 2022 do ugrupowania należał pierwszy od 1957 roku deputowany, Uwe Witt, po wystąpieniu z Alternatywy dla Niemiec[2] (wystąpił po przystąpieniu do partii byłego szefa AfD Jörga Meuthena[3], który należał do Centrum w latach 2022–2023).

Program

[edytuj | edytuj kod]

Cenione przez partię wartości to: małżeństwo, życie, rodzina, młodzież, starsi ludzie, środowisko, opieka, zdrowie, praca, dobrobyt w oparciu o podejście chrześcijańskie. Małżeństwo i rodzina są uznane za podstawę prawidłowo ukształtowanego społeczeństwa. Prawa człowieka powinny być respektowane bez względu na jakiekolwiek różnice między ludźmi a praca powinna być tak opłacana, aby umożliwić każdemu prowadzenie godnego życia rozumianego nie tylko jako egzystencję w wymiarze materialnym, ale także udział w życiu kulturalnym. Kształcenie się i rozwijanie własnych talentów jest traktowane jako obowiązek każdego z obywateli. Państwo i społeczeństwo powinno jedynie zapewnić każdemu równe szanse w dostępie do wiedzy.

Politycy

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Politycy Niemieckiej Partii Centrum.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]