Notacja – Wikipedia, wolna encyklopedia
Notacja to umowny sposób zapisu symboli, liter, znaków, itp. Umożliwia ona, w sposób formalny, zapis treści wyrażeń, reguł, wzorów, formuł itd.
- notacja polska
- notacja Łukasiewicza
- notacja węgierska
- notacja muzyczna
- notacja szachowa
- notacja naukowa
- notacja strzałkowa
- notacja dużego O (notacja Landaua)
- notacja RPN
- notacja BNF
- notacja BPMN
- Notacja Barkera
- notacja Diraca
- notacja Iversona
- notacja Pearsona
- notacja Siegbahna
- notacja Denavita-Hartenberga
- notacja Forsytha-Edwardsa
- notacja Steinhausa-Mosera
- system Comstocka-Needhama
- notacja Krögera-Vinka
- notacja Kreutza-Zaremby
- notacja Hermanna-Mauguina
- notacja Schoenfliesa