O-I – Wikipedia, wolna encyklopedia

O-I

Projekt czołgu O-I
Dane podstawowe
Państwo	Japonia
Typ pojazdu	czołg superciężki
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	11
Historia
Prototypy	1940–1945
Produkcja	1940–1945
Wycofanie	1945
Egzemplarze	2 (jeden 100 tonowy O–I i jeden 120 tonowy O-I)
Dane techniczne
Silnik	2 silniki benzynowe V–12 o mocy 500 KM
Pancerz	200 mm
Długość	10 m
Szerokość	4,2 m
Wysokość	4 m
Masa	120–150 ton
Osiągi
Prędkość	25 km/h (na drodze)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1x Działo 105 mm (Typ 92) 1x Działko 37 mm (Typ 1) 3x lkm 7,7 mm (Typ 97)

O-I – ogólna nazwa serii prototypowych czołgów superciężkich, budowanych przez Japonię w okresie II wojny światowej.

Czołgi typu O-I miały być używane podczas działań wojennych na teatrze Pacyficznym. O-I miały ważyć od 100 (Typ 100) do 120 ton (Typ 120) i mieścić 11 ludzi w załodze pojazdu. W 1944 roku, tylko jeden model 120-tonowego O-I został wybudowany i wysłany do Mandżurii, lecz oficjalnie nigdy nie był widziany podczas starć. W oryginalnych planach typ O-I miał zawierać 3 wieżyczki (jedna z działem wielkokalibrowym i dwa małe działka o mniejszych kalibrach). W planach czołgów typu O-I był również czołg ultraciężki, który miał posiadać co najmniej 4 wieżyczki, lecz jest mało prawdopodobne, aby taki czołg był kiedykolwiek zbudowany.

• Prototypowe czołgi japońskie. mailer.fsu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-25)].
• Japan.Greyfalcon.us
• Super-Heavy Tank "O-I"