Oblodzenie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Oblodzenie – zjawisko atmosferyczne w postaci warstwy lodu powstałej na powierzchni danego przedmiotu. Powstaje w wyniku schłodzenia się cząstek wody (mgły) w temperaturze poniżej 10 °C. Osad lodowy wytwarza się w atmosferze na powierzchni nie stykającej się z ziemią.

Oblodzenie jest dość często przyczyną występowania zagrożenia awarią (np. oblodzenie kabli energetycznych) lub niebezpieczeństw związanych z transportem (np. oblodzenie skrzydeł samolotu).

• Gołoledź - osad w postaci cienkiej warstwy lodu
• Zamróz - osad w postaci cienkiej warstwy lodu na powierzchniach pionowych

• Encyklopedia Popularna PWN, AdamA. Karwowski (red.), Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 1991, s. 577, ISBN 83-01-10416-3, OCLC 749295859 .
• Portal Wiedzy „Wiem” [1]