Ols torfowcowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sphagno squarrosi-Alnetum glutinosae
Ilustracja
Ols torfowcowy w okolicy Rzepina w lubuskim
Syntaksonomia
Klasa

Alnetea glutinosae

Rząd

Alnetalia glutinosae

Związek

Alnion glutinosae

Zespół

Sphagno squarrosi-Alnetum glutinosae

Ols torfowcowy (Sphagno squarrosi-Alnetum) – zespół leśny, w którym dominuje olsza czarna lub brzoza omszona. Nie posiada wyraźnie wyodrębnionej struktury kępowej. Jeden z dwóch głównych rodzajów olsów.

W runie bardzo charakterystyczny jest znaczny udział torfowców, głównie torfowca nastroszonego (Sphagnum squarrosum) i torfowca błotnego (Sphagnum palustre).

Ten zespół leśny najczęściej rozwija się w nieprzepływowych zagłębieniach terenowych. W Polsce głównie w północno-wschodniej części kraju[1].

Drzewostan tworzy olsza czarna (z udziałem brzozy omszonej), o wysokości do 20 m, rośnie w niedużym zwarciu. Spośród innych gatunków, występują domieszki sosny zwyczajnej, brzozy brodawkowatej i świerku. Gęstą warstwę krzewów tworzy kruszyna i wierzba uszata[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Grzegorz Bobrowicz. Olsy i łozowiska. „Przyroda polska”. IX, s. 33, 2004. Liga Ochrony Przyrody. ISSN 0552-430X. 
  2. Władysław Matuszkiewicz. Zbiorowiska roślinne Polski: ilustrowany przewodnik. Lasy i zarośla. 2012. PWN. s.219