Orso Ipato – Wikipedia, wolna encyklopedia

Orso Ipato
ilustracja
Rycina Antonio Nani, 1867
Wizerunek herbu
doża Wenecji
Okres

od 726
do 737

Poprzednik

Marcello Tegalliano

Następca

Teodato Ipato

Dane biograficzne
Data śmierci

737

Dzieci

Teodato Ipato

Orso Ipato – według tradycji trzeci doża wenecki od 726 do 737. Jest uznawany za pierwszego historycznego władcę Republiki Weneckiej[1]. Pochodził z Heraklei. Na przywódcę wenecjan został wybrany po ogłoszeniu przez cesarza Bizancjum Leona III doktryny ikonoklazmu, która spowodowała bunt we włoskich prowincjach cesarstwa bizantyńskiego. Bunt nie trwał długo, a po pogodzeniu się z władzami w Konstantynopolu Orso zachował władzę i otrzymał od cesarza tytuł hypatosa (konsula), od którego powstało jego nazwisko rodowe – Ipato[2]. Zamordowany w 737, prawdopodobnie z polecenia Bizantyjczyków. Był ojcem kolejnego doży – Teodato Ipato, który został wybrany na to stanowisko w 742 roku.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. John Julius Norwich: Historia Wenecji. Jakub Bartoszewicz (tłum.). Warszawa: Grupa Wydawnicza Foksal, 2015, s. 24–25. ISBN 978-83-280-1589-0.
  2. John Julius Norwich: Historia Wenecji. Jakub Bartoszewicz (tłum.). Warszawa: Grupa Wydawnicza Foksal, 2015, s. 27. ISBN 978-83-280-1589-0.