Płastun – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2012-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy kozackich zwiadowców. Zobacz też: Płast.

Płastun (ukr. пластун) – w wojskach kozackich żołnierz wyspecjalizowany w akcjach zwiadowczych i działaniach rozpoznawczych.

Oddziały złożone z takich zwiadowców istniały początkowo w wojskach Kozaków czarnomorskich, w XIX i XX wieku także w wojskach Kozaków kubańskich.

Podczas II wojny światowej w Armii Czerwonej sformowano 9 Płastuńską Krasnodarską Ochotniczą Dywizję Strzelców, której żołnierzy Niemcy nazywali „rzezimieszkami Stalina”. W wojskach niemieckich korzystano z podobnych oddziałów w składzie XV Kozackiego Korpusu Kawalerii SS.

Największa ukraińska organizacja harcerska Płast swoją nazwę wywodzi od płastunów kozackich^[1]. W obecnych czasach na Ukrainie „płastun” oznacza członka organizacji Płast, czyli harcerza.

• zwiadowca