Vive Kielce – Wikipedia, wolna encyklopedia

KS Iskra Kielce S.A.^[1] – polski męski klub piłki ręcznej, założony w 1965 w Kielcach jako sekcja Iskry Kielce. Dwudziestokrotny mistrz Polski, siedemnastokrotny zdobywca Pucharu Polski, zwycięzca Ligi Mistrzów w sezonie 2015/2016.

Industria Kielce

Pełna nazwa	Klub Sportowy Iskra Kielce Spółka Akcyjna
Maskotka	Dzik Kiełek
Barwy	żółto-biało-niebieskie
Data założenia	1965
Debiut w najwyższej lidze	1975
Liga	ORLEN Superliga
Państwo	Polska
Adres	ul. Robotnicza 5 25-662 Kielce
Hala sportowa	Hala Legionów ul. Leszka Drogosza 15 25-900 Kielce
Właściciel	Świętokrzyska Grupa Przemysłowa (Industria)
Prezes	Szczepan Ruman (oddelegowany Przewodniczący Rady Nadzorczej do pełnienia obowiązków prezesa)
Trener	Tałant Dujszebajew
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Historia klubu zaczyna się w 1965 roku, kiedy to z zawodników SHL-u Kielce utworzono sekcję piłki ręcznej w Iskrze Kielce – wielosekcyjnym klubie powstałym w 1935 roku pod nazwą Granat, a reaktywowanym w 1952 roku pod nazwą Stal Zakłady Metalowe Kielce i noszącym tę nazwę do 1957 r. Sezon 1969/1970 zakończył awansem do III ligi centralnej, a rok później wywalczył prawo do gry w II lidze. Pierwszy awans do ekstraklasy wywalczył 16 marca 1975 roku pod nazwą MKS Korona. Z racji braku własnej hali mecze ligowe jako gospodarz piłkarze rozgrywali w Mielcu, co miało duży wpływ na wyniki osiągane przez zespół, który po sezonie spadł klasę niżej. W sezonie 1978/1979 klub ponownie awansował do ekstraklasy i po sezonie zajął 8. lokatę. W następnym sezonie osiąga pierwszy sukces: brązowy medal mistrzostw Polski. W ekstraklasie kielczanie utrzymywali się aż do końca sezonu 1982/1983, w którym klub został mocno osłabiony. Jednym z najlepszych zawodników klubu był wtedy Zbigniew Tłuczyński, który został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej w drużynie Śląska Wrocław.

Ponowny awans do ekstraklasy klub uzyskał w sezonie 1983/1984 i od tego momentu pozostają w niej aż do chwili obecnej. W 1985 roku, podczas finałowego turnieju w Płocku, kielczanie wywalczyli Puchar Polski, który był największym ówczesnym sukcesem w historii klubu.

Od 1985 do połowy 2006 roku mecze piłki ręcznej były rozgrywane w hali sportowej przy ul. Krakowskiej mieszczącej około 1600 osób. Pierwsza bramka w nowej hali została zdobyta przez Jacka Szulca podczas meczu z Hutnikiem Kraków. Sezon kielczanie zakończyli na miejscu czwartym. W kolejnych sezonach zajęli miejsca odpowiednio: piąte, dziewiąte, siódme i czwarte.

W 1991 roku doszło do podziału i z dotychczasowego klubu MKS Korona Kielce została wydzielona sekcja piłki ręcznej, której nadano nazwę Iskra Kielce.

Lata 90. XX wieku były okresem największych sukcesów klubu. 1 maja 1993 roku, na dwie kolejki przed końcem rozgrywek, Iskra zapewniła sobie pierwsze mistrzostwo w historii klubu mając 44 punkty na koncie i wyprzedzając Petrochemię Płock i Warszawiankę Warszawa. Rok później zajęli drugie miejsce, by w następnym sezonie znowu sięgnąć po złoto, które wywalczyli dopiero w ostatnim piątym meczu z drużyną z Płocka (rozgrywki toczą się systemem play-off) wygrywając 29:25. Kolejny sezon Iskra zakończyła na trzecim miejscu, by znów sięgnąć po złoto rok później uzyskując przewagę 11 punktów nad drugim Śląskiem Wrocław. W sezonie 1998/1999 obroniła wywalczone rok wcześniej Mistrzostwo Polski.

W 2000 roku klub musiał zadowolić się Pucharem Polski, a rok później 3 miejscem w walce o mistrzostwo kraju. Sezon 2001/2002], w którym siódemka z Kielc występowała pod nazwą Kolporter, był słabszy od poprzednich. Ligę zakończyła na piątym miejscu, a w Pucharze Polski przegrała złoto z Warszawianką, w zaciętym meczu, do rozstrzygnięcia którego potrzebne były dwie dogrywki.

Klub notował także spore sukcesy w europejskich rozgrywkach. W roku 1995 przegrał walkę o ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharów. Dwa lata później w Pucharze Federacji przegrali dwumecz o półfinał z THW Kiel – późniejszym zdobywcą Pucharu. Pierwszy mecz zakończył się wynikiem 28:27 dla kielczan, co było sensacją zarówno w Polsce jak i w Niemczech, natomiast drugi różnicą 5 bramek na korzyść niemieckiego zespołu.

W 1999 roku klub osiągnął największy dotychczasowy sukces awansując do Ligi Mistrzów wygrywając z mistrzem Szwecji. Była to pierwsza męska drużyna z Polski, która wystąpiła w tych najbardziej prestiżowych rozgrywkach w tej dyscyplinie. Rozgrywki zakończyła na trzecim miejscu zdobywając 6 punktów. Kolejny występ w Lidze Mistrzów miał miejsce w roku 2003, w którym drużynie zabrakło tylko jednej bramki by wyjść z grupy.

W 2002 roku klub został przejęty przez mającego holenderskie korzenie i mieszkającego w Kielcach biznesmena – właściciela VIVE Textile Recycling – Bertusa Servaasa. Już rok później klub pod nazwą Vive Kielce zdobył pierwszy w swojej historii dublet: Mistrzostwo i Puchar Polski. Pod prezesurą nowego właściciela w klubie nastąpiły liczne zmiany organizacyjne oraz postawiono na rozwój i szkolenie młodzieży. Rozpoczęto także sukcesywne budowanie drużyny, która ma się liczyć na europejskich parkietach. Od 2008 roku drużyną kierował Bogdan Wenta – trener reprezentacji Polski, z którą zdobył dwa medale podczas mistrzostw świata: srebrny w 2007 i brązowy w 2009. Już po roku prowadzenia drużyny Wencie udało się powtórzyć sukces klubu z 2003 – Vive po raz drugi zdobyło mistrzostwo i Puchar Polski 2009. Drużynę wzmocniło także kilku klasowych zawodników z Polski i zagranicy występujących m.in. w Bundeslidze. 11 sierpnia 2009 roku Vive Kielce podpisało z Targami Kielce pięcioletnią umowę o sponsoring jednocześnie zmieniając logo i nazwę na Vive Targi Kielce.

Kolejny sezon: 2009/2010 to okres dominacji klubu na krajowych parkietach. Zarówno w lidze jak i Pucharze Polski Vive Targi Kielce, jako pierwszy klub w historii polskiego szczypiorniaka^[4], wygrało wszystkie mecze i drugi raz z rzędu zapewniło sobie dublet: Mistrzostwo Polski oraz Puchar Polski.

W tym też sezonie, wygrywając eliminacje znaleźli się w fazie grupowej, elitarnych rozgrywek Ligi Mistrzów. Do grupy B trafili z zespołami MKB Veszprém KC, Rhein-Neckar Löwen, RK Gorenje Velenje, Chambéry Savoie Handball i HC Bosna Gas Sarajewo. Powrotem do Ligi Mistrzów po 6 latach był mecz zagrany w Hali Legionów z drużyną RK Gorenje Velenje zakończony wygraną 23:21. Bohaterami meczu zostali rozgrywający Henrik Knudsen – który zdobył dla swojego zespołu aż 15 bramek – oraz obrotowy Rastko Stojković z czterema trafieniami. Rozgrywki grupowe Vive zakończyło na trzecim miejscu zdobywając 9 punktów i w 1/8 finału zmierzyło się z bardzo mocną ekipą HSV Hamburg. Pierwszy mecz u siebie kielczanie przegrali różnicą 6 bramek, w rewanżowym meczu w Hamburgu wygrali 3 bramkami, jednakże z dalszego awansu cieszyli się zawodnicy niemieckiego klubu. Była to najwyższa lokata jaką osiągnął Polski zespół po zmianie systemu rozgrywek w Lidze Mistrzów.

Jak donosiły media, do sezonu 2010/2011, Kielczanie przystąpili z bardzo dużym jak na warunki polskie budżetem, wynoszącym około 10 milionów złotych^[5]. Jeszcze przed sezonem, z klubu odszedł za obopólną zgodą, Mark Bult, holenderski zawodnik, wcześniej grający w Bundeslidze. Bult w wywiadzie prasowym udzielonym Gazecie Wyborczej^[6], winą za rozstanie obarczył trenera Vive Targi Kielce Bogdana Wentę, a także zasugerował, że powodem niechęci Wenty do niego był fakt, że jest on obcokrajowcem. Po ukazaniu się wywiadu prezes zarządu klubu Bertus Servaas w oświadczeniu wydanym przez niego w imieniu zarządu klubu zdementował twierdzenia Bulta^[7].

17 listopada 2010 roku klub Vive Targi Kielce został wyróżniony nagrodą biznesu sportowego DEMES w kategorii Drużyna Roku. Jego konkurentami były: Lech Poznań, Skra Bełchatów, Asseco Prokom Gdynia, Unia Leszno^[8].

Sezon 2010/2011 nie należał do zbyt udanych dla kieleckich szczypiornistów. W Lidze Mistrzów los przydzielił kielczan do grupy A zgodnie określanej najsilniejszą grupą w historii tych rozgrywek^[9]. W tak zwanej "grupie śmierci" oprócz Kielc znalazły się: THW Kiel, Barcelona Borges, Rhein-Neckar Löwen, Celje Pivovarna Laško i Chambéry Savoie HB. Pomimo wielkich oczekiwań podopieczni Bogdana Wenty zajęli ostatnią lokatę w grupie zdobywając zaledwie 4 punkty. Inaczej było na krajowych parkietach – od maja 2009 roku kielczanie zaliczyli serię 53 meczów bez porażki^[10]. Tak też było 20 marca 2011 gdzie w Orlen Arenie odbywał się Finał Pucharu Polski pomiędzy Vive Targi Kielce i Orlen Wisłą Płock. Mistrzowie Polski nie dali żadnych szans gospodarzom wygrywając aż 35:22 (19:9). Nic nie wskazywało na to, co się później stało – 3 kwietnia 2011 roku doszło do pierwszej przegranej po prawie dwóch latach – porażka 29:32 z odwiecznym rywalem Orlen Wisłą Płock we własnej hali w ostatnim meczu rundy zasadniczej. Następnie przyszedł czas na finały Mistrzostw Polski, w których pierwszy mecz przed własną publicznością kielczanie rozstrzygnęli na swoją korzyść natomiast w drugim, ulegli podopiecznym Larsa Walthera po dogrywce 30:32. Drużyna Vive pojechała do Płocka z nastawieniem, że przynajmniej jeden mecz musi wygrać, jednak nie przełożyło się to na wyniki spotkań i w rezultacie przegrała rywalizację o Mistrzostwo Polski w stanie 1:3.

Władze klubu z prezesem Bertusem Servaasem na czele nie pozostały obojętne wobec zaistniałej sytuacji. Już trzy dni po ostatnim meczu finałowym podjęto ostre decyzje. Rafał Gliński, Witalij Nat, Paweł Podsiadło, Henrik Knudsen, Kazimierz Kotliński, Daniel Żółtak i Mirza Džomba znaleźli się w grupie zawodników, którzy mieli poszukać sobie nowych klubów^[11], a tym, którzy pozostali obniżono kontrakty – według nieoficjalnych źródeł o 15%^[12]. Jedyną osobą, która nie zgodziła się warunki postawione przez klub był Mariusz Jurasik^[11]. Prezes podjął zatem decyzję o sprowadzeniu nowego prawoskrzydłowego, którym okazał się Islandczyk – Þórir Ólafsson z niemieckiego TuS Nettelstedt-Lübbecke. Po kilku dniach doszło ponownie do rozmów Bertusa Servaasa z Mariuszem Jurasikiem, który zgodził się grać dalej w VTK za połowę wartości kontraktu^[12].

Do sezonu 2011/2012 Vive Targi Kielce przystąpiło z kadrą liczącą 16 zawodników. Do zespołu oprócz Ólafssona dołączyli uprzednio zakontraktowani: Denis Buntić (CB Ademar León), Grzegorz Tkaczyk (Rhein-Neckar Löwen), Sławomir Szmal (Rhein-Neckar Löwen) i Bartłomiej Tomczak (Zagłębie Lubin). Kadrę uzupełnił wychowanek kieleckiego klubu – dwudziestoletni Mateusz Przybylski.

Pierwszy sprawdzian umiejętności podopiecznych Bogdana Wenty miał miejsce 3 i 4 września 2011 w Hali Legionów, gdzie odbywał się turniej o Dziką Kartę Velux EHF Champions League. Tylko zwycięzca miał prawo zagrać w fazie grupowej tych rozgrywek. W sobotę pierwszy mecz kielczanie stoczyli z hiszpańskim Cuatro Rayas Valladolid wygrywając go 21:19 i awansując do finału, w którym kilkadziesiąt minut wcześniej znalazł się zespół Rhein-Neckar Löwen pokonując po dogrywce francuską Dunkierkę 36:30. Bardzo wyrównany, niedzielny mecz finałowy zakończył się dogrywką, w której ostatecznie kielczanie okazali się lepsi wygrywając z "Lwami" 32:30. Było to także pierwsza wiktoria kielczan nad tą drużyną. Dzięki temu zwycięstwu i awansowi do Ligi Mistrzów po raz pierwszy w historii w fazie grupowej tych rozgrywek znalazły się dwa polskie zespoły. Jednocześnie Vive Targi Kielce zostały pierwszą polską drużyną, która trzy razy z rzędu zakwalifikowała się do Ligi Mistrzów.

8 stycznia 2014 Bogdana Wentę na stanowisku trenera zastąpił Tałant Dujszebajew.

W 2014 r. klub otrzymał Odznakę Honorową Województwa Świętokrzyskiego^[13]. We wrześniu 2014 zmienił nazwę z Vive Targi Kielce na Vive Tauron Kielce^[14].

Po wygraniu w maju 2016 EHF Ligi Mistrzów jest pierwszym polskim zespołem, który we wrześniu 2016 wystąpił w Klubowych Mistrzostwach Świata IHF Super Globe.

3 czerwca 2018 po zwycięstwie w dwumeczu 33:28 i 33:29 z zespołem Orlen Wisła Płock zrównał się w liczbie tytułów Mistrza Polski z zespołem Śląsk Wrocław. 25 maja 2019 po zwycięstwie w drugim meczu finałowym 32:25 z zespołem Orlen Wisła Płock (pierwszy mecz zakończył się remisem 26:26) jest samodzielnym liderem Mistrzostw Polski w piłce ręcznej mężczyzn. Ze względu na panującą epidemię koronawirusa, 23 marca 2020 władze PGNiG Superligi postanowiły przedwcześnie zakończyć rozgrywki i na podstawie spotkań rozegranych do 12 marca (wszystkich do 24. kolejki i jednego meczu 25. serii), Vive zdobyło siedemnasty tytuł Mistrza Polski.

W swojej historii klub miał także sekcję żeńską piłki ręcznej. Po raz pierwszy została utworzona w 1968 roku. W jej skład wchodziła większość piłkarek ręcznych z Żaka Kielce. a ich trenerem został Marian Grzesik. W okresie od 1968 do 1973 roku zawodniczki występowały w II lidze. W 1971 roku zajęły pierwsze miejsce w rozgrywkach, jednak nie awansowały do najwyższego szczebla rozgrywek. W 1973 sekcja została przejęta przez Koronę Kielce. W jej barwach występowała tylko przez sezon 1973/1974, po którym drużyna została przekazana do Budowlanych Kielce.

Po raz kolejny sekcja powstała przed sezonem 2004/2005, kiedy to klub przejął sekcję kobiet od klubu Łysogór Kielce. Klub Vive Targi w sezonie 2005/2006 awansował do ekstraklasy kobiet. Z uwagi na przebudowę zespołu mężczyzn, wymagającą znacznych nakładów finansowych, drużyna kobiet została wycofana z rozgrywek i w lipcu 2006 roku połączona z sekcją kobiecą KSS Kielce, do której przeszły zawodniczki.

• Mistrzostwo Polski:
  • 1 miejsce (20x) : 1993, 1994, 1996, 1998, 1999, 2003, 2009, 2010, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023
  • 2 miejsce (4x): 1995, 2004, 2011, 2024
  • 3 miejsce (6x): 1980, 1997, 2001, 2005, 2007, 2008
• Puchar Polski:
  • Zdobywca (17x) : 1985, 2000, 2003, 2004, 2006, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2021
  • Finalista (11x): 1992, 1995, 1996, 1997, 2001, 2002, 2007, 2008, 2022, 2023, 2024
• Superuchar Polski:
  • Finalista (1x): 2024
• Mistrzostwo Polski Juniorów:
  • 1 miejsce (2x) : 2001, 2004
  • 2 miejsce (2x): 2010, 2011, 2016
  • 3 miejsce: 2014
• Mistrzostwo Polski Juniorów Młodszych:
  • 1 miejsce (2x) : 2011, 2016
  • 2 miejsce: 2019
  • 3 miejsce: (3x) 2014, 2015, 2018

• Liga Mistrzów
  • (1x) 2016
  • (2x) 2022, 2023
  • (2x) 2013, 2015
  • Final Four (6x): 2013, 2015, 2016, 2019, 2022 i 2023
  • Faza pucharowa (6x): 2010, 2012, 2014, 2017, 2018, 2024
  • Faza grupowa (3x): 2000, 2004, 2011
• IHF Super Globe
  • 2016, 2022
• Puchar Zdobywców Pucharów
  • Ćwierćfinał (1x): 1996
• Puchar EHF
  • Ćwierćfinał (2x): 1998, 2006

Sezon	Rozgrywki ligowe		Puchar Polski	Europejskie Puchary
	Poziom	Miejsce		Liga Mistrzów	Puchar EHF	Puchar Zdobywców Pucharów	Challenge Cup
1965/1966	IV liga	nz	nz	—	—	—	—
1966/1967
1967/1968
1968/1969
1969/1970
1970/1971	III liga	1
1971/1972	II liga	3
1972/1973		5
1973/1974		2
1974/1975		1
1975/1976	Ekstraklasa	10
1976/1977	II liga	2
1977/1978		1
1978/1979	Ekstraklasa	8
1979/1980
1980/1981		7
1981/1982		8
1982/1983		9
1983/1984	II liga	1
1984/1985	Ekstraklasa	4
1985/1986		5	nz
1986/1987		9
1987/1988		7
1988/1989		8
1989/1990		4
1990/1991		4			1R
1991/1992		12			—
1992/1993
1993/1994				2R
1994/1995			Finalista	2R
1995/1996			Finalista	—		1/4
1996/1997			Finalista	1R		—
1997/1998			nz	—	1/4
1998/1999			nz	1/32	—
1999/2000		4		FG
2000/2001			Finalista	—		2R
2001/2002		5	Finalista			2R
2002/2003						—	2R
2003/2004				FG		3R	—
2004/2005			nz	—	1R	—
2005/2006		4			1/4
2006/2007			Finalista		—	1R
2007/2008			Finalista			1/8
2008/2009						2R
2009/2010				1/8		—
2010/2011	Superliga			FG
2011/2012				1/8
2012/2013
2013/2014				1/8
2014/2015
2015/2016
2016/2017				1/8
2017/2018				1/4
2018/2019				4
2019/2020			—	1/8
2020/2021				1/8
2021/2022			Finalista
2022/2023			Finalista
2023/2024			Finalista	1/4

W dotychczasowej historii występów w europejskich pucharach Vive uczestniczyło w dziewięciu edycjach Ligi Mistrzów, siedmiu edycjach Pucharu Zdobywców Pucharów, czterech edycjach Pucharu EHF oraz jednej edycji Pucharu Challenge. Z łącznej liczby 114 rozegranych meczów 58 zakończyły się wygraną, 8 zostało zremisowanych i 48 przegranych. Do sezonu 2012/13 największym sukcesem było dojście do 1/8 EHF Liga Mistrzów 2009/2010, 1/4 Pucharu Zdobywców Pucharów 1995/1996 oraz 1/4 Pucharu EHF 1997/1998 i 2005/2006.

Sezon 2012/13 był bardzo udanym dla drużyny Vive Targi Kielce, która jako druga drużyna w historii, po hiszpańskim Ciudad Real awansowała do 1/8 rozgrywek z kompletem zwycięstw^[15]. Kilka tygodni później kielczanie mogli cieszyć się z kolejnego historycznego wyczynu, jako pierwsza polska drużyna piłkarzy ręcznych awansowali do Final Four EHF Liga Mistrzów 2012/2013^[16]. 1 czerwca 2013 drużyna żółto-biało-niebieskich w półfinale Ligi Mistrzów musiała uznać wyższość zespołu FC Barcelona, przegrywając z nią 23:28. W niedzielę 2 czerwca, Vive Targi Kielce pokonując THW Kiel 31:30, w dramatycznych okolicznościach. Dzięki temu zwycięstwu Vive zostało pierwszą polską klubową drużyną w XXI wieku która osiągnęła po raz pierwszy najniższe podium Pucharu Mistrzów w piłce ręcznej.

Podobnego wyczynu kielczanie dokonali w sezonie 2014/15 po raz drugi awansując do 1/8 EHF Liga Mistrzów 2014/2015 z kompletem zwycięstw. 30 maja 2015 w półfinale Final Four los znów przydzielił ekipie Vive zespół FC Barcelona, z którą ponownie przegrali 28:33. 31 maja 2015 w meczu o trzecie miejsce kielczanie powtórzyli sukces sprzed dwóch lat i po raz kolejny pokonali faworyzowaną ekipę THW Kiel 28:26. W głosowaniu kibiców do Drużyny Gwiazd nie zostali wybrani zawodnicy Vive Tauronu, natomiast najlepszym trenerem został Tałant Dujszebajew.

W sezonie 2015/2016 Vive wygrało ligę mistrzów^[17][18].

W sezonie 2018/2019 zespół po raz czwarty awansował do Final Four Ligi Mistrzów pokonując w dwumeczu ćwierćfinałowym Paris SG Handball 60:59, wygrywając pierwszy mecz różnicą 10 bramek 34:24^[19].

W sezonie 2021/2022 drużyna z Kielc po raz piąty awansowała do Final Four, a ostatecznie zakończyła rozgrywki na drugim miejscu, ulegając Barcelonie po rzutach karnych^[20].

W sezonie 2022/2023 Barlinek Industria Kielce po raz szósty awansowała do Final Four, gdzie ostatecznie uległa w finale zespołowi SC Magdeburg 29:30 po dogrywce^[21].

 Osobny artykuł: Vive Kielce w europejskich pucharach.

W latach 1986–2006 klub rozgrywał mecze w hali sportowej przy ul. Krakowskiej 72. Hala miała pojemność ok. 1600 miejsc. 25 sierpnia 2006 roku oddano do użytku nowoczesną wielofunkcyjną halę sportową mającą 3030 stałych miejsc siedzących, która stała się areną rozgrywek Vive Targi Kielce – Halę Legionów mieszczącą się przy ulicy Leszka Drogosza 2. W celu powiększenia widowni istnieje możliwość dostawienia dodatkowych trybun i krzeseł przy parkiecie, dzięki czemu pojemność zwiększa się do 4200 miejsc.

 Osobny artykuł: Hala Legionów.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy Vive Kielce.

Trybuna trenerów Iskry/Korony/Vive
Od	Do	Trener
1966	1966	Ryszard Marcickiewicz
1966	1971	Stefan Czekała
1971	1981	Edward Strząbała
1981	1982	Roman Trzmiel
1982	1983	Marek Smolarczyk
1983	1985	Edward Strząbała
1985	1987	Roman Trzmiel
1987	1987	Zdzisław Wieczorek
1987	1988	Wojciech Dębski
1988	1989	Zygmunt Dobrzyński
1989	1989	Wojciech Dębski
1989	1995	Edward Strząbała
1995	1998	Giennadij Kamielin
1999	1999	Włodzimierz Harbuz
1999	2001	Giennadij Kamielin
2001	23.09.2002	Marek Smolarczyk
23.09.2002	30.06.2003	Alaksandr Malinouski
01.07.2003	20.04.2004	Daniel Waszkiewicz
20.04.2004	19.04.2005	Alaksandr Malinouski
19.04.2005	25.06.2005	Edward Strząbała
25.06.2005	05.03.2007	Zbigniew Tłuczyński
05.03.2007	14.11.2007	Aleksandr Litowski
14.11.2007	20.06.2008	Alaksandr Malinouski
20.06.2008	08.01.2014	Bogdan Wenta
08.01.2014	nadal	Tałant Dujszebajew

Przybyli

• Bekir Čordalija (RK Vogošća)
• Jorge Maqueda (Paris Saint-Germain Handball)
• Théo Monar (HBC Nantes)
• Dominik Máthé (HBC Nantes)

Odchodzą

• Branko Vujović (CS Dinamo București)
• Nicolas Tournat (HBC Nantes)
• Andreas Wolff (THW Kiel)
• Yusuf Faruk (Limoges Handball) - wypożyczenie
• Paweł Paczkowski (Toyota Auto Body Brave Kings)

Funkcja	Imię i nazwisko
I trener	Tałant Dujszebajew
II trener	Krzysztof Lijewski
Trener bramkarzy	Tomasz Błaszkiewicz
Trener przygotowania motorycznego	Krzysztof Paluch
Kierownik drużyny	Artur Łata
Trener odnowy biol.	Tomasz Mgłosiek
Trener odnowy biol.	Bartosz Zagniński
Źródło: Sztab szkoleniowy. kielcehandball.pl. [dostęp 2021-11-23].

• Marek Michniak, Antoni Pawłowski: Świętokrzyska Encyklopedia Sportu. Kielce: 2004. ISBN 83-909812-9-7. Brak numerów stron w książce
• Marek Michniak, Antoni Pawłowski: ISKRA - dumą Kielc. Kielce: Słowo Kibica, 1999. ISBN 83-909812-2-X. Brak numerów stron w książce

• Oficjalna strona klubu Łomża Vive Kielce