Fluorek fenylometylosulfonylu
|
Nazewnictwo | | Nomenklatura systematyczna (IUPAC) | fluorek fenylometanosulfonylu | Inne nazwy i oznaczenia | PMSF, fluorek benzylosulfonylu | |
Ogólne informacje |
Wzór sumaryczny | C7H7FO2S |
Masa molowa | 174,19 g/mol |
Wygląd | białe igły[1][2] |
Identyfikacja |
Numer CAS | 329-98-6 |
PubChem | 4784 |
SMILES | C1=CC=C(C=C1)CS(=O)(=O)F | |
InChI | InChI=1S/C7H7FO2S/c8-11(9,10)6-7-4-2-1-3-5-7/h1-5H,6H2 | InChIKey | YBYRMVIVWMBXKQ-UHFFFAOYSA-N | |
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
|
Fluorek fenylometylosulfonylu (PMSF) – organiczny związek chemiczny z grupy halogenków sulfonylowych, S-fluorowa pochodna kwasu fenylometanosulfonowego (PhCH2SO3H).
Związek ten pełni rolę inhibitora głównie proteaz serynowych takich jak: trombina, trypsyna, chymotrypsyna, a także proteaz cysteinowych. Czynnik ten powoduje inhibicję nieodwracalną.
Jest rozpuszczalny w etanolu, metanolu i izopropanolu. Typowe stężenie robocze to 0,1–1,0 mM.