Pantelejmon (Romanowski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pantelejmon, imię świeckie Pawło Romanowski (ur. 21 maja 1952 w Kirowohradzie, zm. 22 sierpnia 2019 tamże (w Kropywnyckim)^[1]) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Ukończył technikum budowlane w Kirowohradzie i po odbyciu służby wojskowej pracował w fabryce, równocześnie ucząc się w seminarium duchownym w Leningradzie, którego dyplom uzyskał w 1976. 2 marca 1980 został wyświęcony na diakona, zaś 7 kwietnia 1981 – na kapłana. Do 1987 służył w eparchii taszkenckiej i środkowoazjatyckiej, następnie został przeniesiony do eparchii sumskiej. W 1989 złożył wieczyste śluby zakonne, przyjmują imię Pantelejmon. W 1990 został przeniesiony do eparchii krymskiej, gdzie przez rok był dziekanem dekanatu kerczeńskiego.

W lipcu 1991 ogłosił wystąpienie z Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego i przejście do Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Pozostawał w jego jurysdykcji do maja 1992, gdy złożył oficjalny akt pokuty i wrócił do kanonicznego Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

25 lipca 1992 miała miejsce jego chirotonia na biskupa kocmańskiego, wikariusza eparchii czerniowieckiej. W 1993 został wyznaczony na ordynariusza eparchii konotopskiej z tytułem biskup konotopski i głuchowski. Urząd ten sprawował niecały rok; również w 1993 został wikariuszem eparchii zaporoskiej z tytułem biskupa wolniańskiego. W 1995 został biskupem brusiłowskim, wikariuszem eparchii owruckiej. Rok wcześniej rozpoczął wyższe studia teologiczne w Kijowskiej Akademii Duchownej. W 1998 objął katedrę kirowohradzką. W 2009 otrzymał godność arcybiskupią.

Biskup Pantelejmon był czynnym zwolennikiem Wiktora Janukowycza. W grudniu 2004 wziął udział w jego mityngu przedwyborczym, w czasie którego oświadczył, iż trzykrotnie ukazała mu się Matka Boża, wskazując na Janukowycza jako prezydenta Ukrainy^[2]. 14 listopada tego samego roku duchowny nakazywał wiernym prawosławnym głosować na Janukowycza jako „bożego kandydata”, twierdząc, że jego rywal Wiktor Juszczenko jest grekokatolikiem, który doprowadzi do zamknięcia wszystkich cerkwi prawosławnych w kraju, zaś w ławrze Peczerskiej i ławrze Poczajowskiej założy obozy koncentracyjne dla wyznawców prawosławia^[3].

10 lutego 2011 Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego przeniósł go w stan spoczynku z powodu złego stanu zdrowia^[4]. W 2019 r. arcybiskup zmarł^[1] i został pochowany w monasterze św. Elżbiety w Kropywnyckim^[5].

• Biogram na stronie Kościoła