Paolo Romeo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	6 stycznia 1984
Miejscowość	Rzym
Miejsce	Bazylika św. Piotra
Konsekrator	Jan Paweł II
Współkonsekratorzy	Eduardo Martínez Somalo; Duraisamy Simon Lourdusamy
Konsekrowani biskupi
Jean Alix Verrier	9 marca 1986
Guire Poulard	15 maja 1988
Fabio de Jesús Morales Grisales	15 czerwca 1991
Rubén Salazar Gómez	25 marca 1992
Nel Hedye Beltrán Santamaria	6 czerwca 1992
Alonso Llano Ruiz	29 maja 1993
Jorge Enrique Lozano Zafra	6 sierpnia 1993
Tulio Duque Gutiérrez	13 listopada 1993
Darío de Jesús Monsalve Mejía	15 listopada 1993
Jaime Prieto Amaya	11 grudnia 1993
Julio César Vidal Ortiz	18 lutego 1994
José de Jesús Quintero Díaz	2 marca 1996
Antonio Bayter Abud	2 marca 1996
Héctor Ignacio Salah Zuleta	26 marca 1998
Arthé Guimond	15 sierpnia 2000
Martin Currie	31 stycznia 2001
Gianfranco Todisco	8 lutego 2003
Giovanni Scanavino	27 grudnia 2003
Luigi Antonio Cantafora	25 marca 2004
Vincenzo Carmine Orofino	15 maja 2004
Giovanni D’Alise	17 lipca 2004
Lino Pizzi	22 stycznia 2006
Sergio Pintor	8 grudnia 2006
Carmelo Cuttitta	7 lipca 2007
Mariano Crociata	6 października 2007
Calogero Peri	20 marca 2010
Antonino Raspanti	1 października 2011
Corrado Lorefice	5 grudnia 2015
Współkonsekrowani biskupi
Jorge Enrique Jiménez Carvajal	12 grudnia 1992
Armando Larios Jiménez	24 lipca 1994
Fernando Sabogal Viana	13 kwietnia 1996
José Octavio Ruiz Arenas	13 kwietnia 1996
Oscar Urbina	13 kwietnia 1996
Gonzalo de Jesús Rivera Gómez	25 marca 1998
Orlando Antonio Corrales García	25 marca 1998
Francisco Javier Múnera Correa	11 lutego 1999
Giovanni Angelo Becciu	1 grudnia 2001
Domenico Calcagno	9 marca 2002
Paolo Urso	12 kwietnia 2002
Michele Pennisi	3 lipca 2002
Guido Fiandino	20 lipca 2002
Giacomo Lanzetti	20 lipca 2002
Lorenzo Loppa	22 września 2002
Giancarlo Vecerrica	22 lutego 2003
Giovanni Paolo Benotto	7 września 2003
Mario Russotto	27 września 2003
Antonio Lanfranchi	11 stycznia 2004
Giovanni Dettori	18 kwietnia 2004
Piero Coccia	24 kwietnia 2004
Fausto Tardelli	2 maja 2004
Mario Giordana	29 maja 2004
Giuseppe Andrich	27 czerwca 2004
Lucio Soravito de Franceschi	11 lipca 2004
Luigi Ernesto Palletti	16 stycznia 2005
Oscar Cantoni	5 marca 2005
Luigi Negri	7 maja 2005
Giambattista Diquattro	4 czerwca 2005
Francesco Alfano	2 lipca 2005
Giuseppe Cavallotto	15 października 2005
Domenico Angelo Scotti	8 grudnia 2005
Gianfranco De Luca	23 czerwca 2006
Domenico Mogavero	24 marca 2007
Antonio Staglianò	19 marca 2009
Giovanni Accolla	7 grudnia 2016

Paolo Romeo
	Kardynał prezbiter
	Caritas omnia sustinet; Miłość wszystko przetrzyma
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1938 ; Acireale
	Arcybiskup Palermo
Okres sprawowania	2007-2015
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	18 marca 1961
Nominacja biskupia	17 grudnia 1983
Sakra biskupia	6 stycznia 1984
Kreacja kardynalska	20 listopada 2010; Benedykt XVI
Kościół tytularny	S. Maria Odigitria dei Siciliani
	Multimedia w Wikimedia Commons

Paolo Romeo (ur. 20 lutego 1938 w Acireale na Sycylii) – włoski duchowny katolicki, arcybiskup Palermo w latach 2007–2015, kardynał.

Życiorys

Młodość i prezbiterat

Urodził się jako piąte dziecko spośród dziewięciorga rodzeństwa. Studiował w seminarium duchownym w Acireale oraz w Rzymie – teologię na Uniwersytecie Gregoriańskim oraz prawo kanoniczne na Uniwersytecie Laterańskim. Święcenia kapłańskie przyjął 18 marca 1961 z rąk biskupa Angelo Calabretta i został inkardynowany do diecezji Acireale.

W 1964 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej. Pracował na placówkach dyplomatycznych Stolicy Świętej w następujących krajach: na Filipinach, w Belgii, Luksemburgu, Wenezueli, Rwandzie oraz Burundi.

W 1976 powrócił do Watykanu, gdzie rozpoczął pracę w Sekretariacie Stanu.

Episkopat

17 grudnia 1983 został mianowany nuncjuszem apostolskim na Haiti oraz arcybiskupem ze stolicą tytularną Vulturia. Sakry biskupiej udzielił mu papież Jan Paweł II.

W roku 1990 został nuncjuszem w Kolumbii, w roku 1999 został przeniesiony na placówkę dyplomatyczną w Kanadzie, gdzie pełnił funkcję nuncjusza w latach 1999–2001. W roku 2001 papież Jan Paweł II mianował go nuncjuszem apostolskim we Włoszech i San Marino. Pełnił tę funkcję do 2006.

19 grudnia 2006 Benedykt XVI mianował go arcybiskupem Palermo^[1]. Zastąpił na tym stanowisku odchodzącego na emeryturę kard. Salvatore De Giorgi. 20 października 2010 papież ogłosił, iż Romeo znajduje się wśród nowych kardynałów, których oficjalna kreacja nastąpiła na konsystorzu w dniu 20 listopada^[2].

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka. 27 października 2015 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnionego urzędu złożoną ze względu na wiek^[3]. 20 lutego 2018 w związku z ukończeniem 80 lat kardynał Romeo utracił prawo udziału w konklawe.

Przypisy

↑ RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO METROPOLITA DI PALERMO (ITALIA) E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2006-12-19. [dostęp 2020-09-13]. (wł.).
↑ Odbył się konsystorz. ekai.pl, 2010-11-20. [dostęp 2020-09-13].
↑ Rinuncia dell’Arcivescovo Metropolita di Palermo (Italia) e nomina del nuovo Arcivescovo Metropolita. vatican.va, 2015-10-27. [dostęp 2020-09-13]. (wł.).

Bibliografia

Paolo Romeo [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-10-14] (ang.).
Paolo Romeo w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2020-09-13] (ang.)

[1] RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO METROPOLITA DI PALERMO (ITALIA) E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2006-12-19. [dostęp 2020-09-13]. (wł.).

[2] Odbył się konsystorz. ekai.pl, 2010-11-20. [dostęp 2020-09-13].

[3] Rinuncia dell’Arcivescovo Metropolita di Palermo (Italia) e nomina del nuovo Arcivescovo Metropolita. vatican.va, 2015-10-27. [dostęp 2020-09-13]. (wł.).

[1]

[2]

[3]

Delegaci apostolscy	Serafino Vannutelli (1869–1875) Mario Mocenni (1877–1882) Antonio Vico (1897–1904) Francesco Ragonesi (1904–1913) Carlo Montagnini (1913–1913) Alberto Vassallo-Torregrossa (1913–1915) Enrico Gasparri (1915–1916)
Internuncjusz apostolski	Enrico Gasparri (1916–1917)
Nuncjusze apostolscy	Enrico Gasparri (1917–1920) Roberto Vicentini (1922–1924) Paolo Giobbe (1925–1935) Carlo Serena (1935–1945) Giuseppe Beltrami (1945–1948) Antonio Samorè (1950–1953) Paolo Bertoli (1953–1959) Giuseppe Paupini (1959–1969) Angelo Palmas (1969–1975) Eduardo Martínez Somalo (1975–1979) Angelo Acerbi (1979–1990) Paolo Romeo (1990–1999) Beniamino Stella (1999–2007) Aldo Cavalli (2007–2013) Ettore Balestrero (2013–2018) Luis Mariano Montemayor (2018–2023) Paolo Rudelli (od 2023)

Delegaci apostolscy w Kanadzie i Nowej Fundlandii	Diomede Falconio (1899–1902) Donato Sbarretti (1902–1910) Pellegrino Francesco Stagni (1910–1918) Pietro di Maria (1918–1926) Andrea Cassulo (1927–1936) Ildebrando Antoniutti (1938–1949)
Delegaci apostolscy w Kanadzie	Ildebrando Antoniutti (1949–1953) Giovanni Panico (1953–1959) Sebastiano Baggio (1959–1964) Sergio Pignedoli (1964–1967) Emanuele Clarizio (1967–1969)
Pronuncjusze apostolscy	Emanuele Clarizio (1969–1970) Guido del Mestri (1970–1975) Angelo Palmas (1975–1990) Carlo Curis (1990–1994)
Nuncjusze apostolscy	Carlo Curis (1994–1999) Paolo Romeo (1999–2001) Luigi Ventura (2001–2009) Pedro López Quintana (2009–2013) Luigi Bonazzi (2013–2020) Ivan Jurkovič (od 2021)