Pasmo Jeleniowskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pasmo Jeleniowskie – pasmo Gór Świętokrzyskich, rozciągające się od doliny rzeki Słupianki na zachodzie do Wyżyny Sandomierskiej, w okolicach wsi Bukowiany pod Opatowem, na wschodzie.

Pasmo zbudowane jest z kwarcytów kambryjskich. Niemal w całości porośnięte jest lasem jodłowo-bukowym. Wchodzi w skład Jeleniowskiego Parku Krajobrazowego. W Paśmie Jeleniowskim występują charakterystyczne dla Gór Świętokrzyskich gołoborza (m.in. na Górze Jeleniowskiej i na Szczytniaku).

W czasie powstania styczniowego w miejscowych lasach obozowały oddziały pułkownika Karola Kality. Podczas II wojny światowej Pasmo Jeleniowskie było kryjówką dla oddziałów partyzanckich AK i GL.

Na północno-wschodnim stoku Góry Witosławskiej, przy ścieżce do Witosławic znajduje się drewniana kaplica p.w. Zesłania Ducha Świętego z XVIII/XIX wieku, obok której jest cudowne źródełko z kamienną rzeźbą Matki Bożej z Dzieciątkiem z XVIII wieku.

Przez pasmo przebiega Główny Szlak Świętokrzyski im. Edmunda Massalskiego z Gołoszyc do Kuźniaków oraz czarny szlak turystyczny z Nowej Słupi do Piórkowa.

• Szczytniak – 554 m n.p.m.
• Góra Jeleniowska – 533 m n.p.m.
• Góra Chocimowska – 521 m n.p.m.
• Góra Witosławska – 491 m n.p.m.
• Wesołówka – 469 m n.p.m.
• Skoszyńska – 451 m n.p.m.
• Truskolaska – 448 m n.p.m.

• TomaszT. Wągrowski TomaszT., Góry Świętokrzyskie. Szlak główny im. E. Massalskiego, Kielce 1989 . Brak numerów stron w książce
• ElżbietaE. Wołoszyńska-Wiśniewska ElżbietaE., MarekM. Wołoszyński MarekM., Główny szlak świętokrzyski, Kraków: Compass, 2016 . Brak numerów stron w książce