Paul Nitsch – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paul Nitsch (taka wersja imienia np. w pracy Witeckiego[1], w polskiej literaturze spotykany także zapis: Paweł Nitsch[2]) (ur. w 1548 we Wrocławiu, zm. 12 stycznia 1609) – złotnik z okresu renesansu czynny we Wrocławiu w ostatniej ćwierci XVI w. i na początku XVII w.

Ojcem jego był wrocławski miecznik Fabian. Paul uzyskał tytuł mistrza złotnictwa w 1573 we Wrocławiu. Choć był protestantem[3] pracował głównie dla biskupa wrocławskiego Jerina i wrocławskiej kapituły[4]. Uważany za jednego z czołowych wrocławskich złotników II połowy XVI w. Jako pierwszy we wrocławskim złotnictwie wprowadził elementy manieryzmu oraz upowszechnił technikę trybowania[5]. Miał córkę i sześciu synów, z których pierworodny Fabian też został mistrzem złotniczym i również tworzył dla katedry wrocławskiej[6].

Znane dzieła

[edytuj | edytuj kod]

Paulowi Nitschemu z dużym prawdopodobieństwem przypisuje się też autorstwo dwóch medali: złotego z wizerunkiem biskupa Jerina (1596 r.) oraz srebrnego z autoportretem artysty (1598)[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Witecki s. 17, 35
  2. takie spolszczenie w pracy Starzewskiej
  3. Witecki s. 20
  4. Starzewska s. 68
  5. Starzewska s. 72, 73
  6. Starzewska s. 68 i 73
  7. a b Starzewska s. 69 i 74
  8. Starzewska s. 69, 70, 74
  9. Starzewska s. 70 i 74, 75
  10. a b c Starzewska s. 71, 75
  11. Starzewska s. 71, 76
  12. a b Starzewska s. 71

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Witecki J., 2017: Skarbiec. Złotnictwo archikatedry wrocławskiej. Wyd. Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Wrocław, 179 stron. ISBN 978-83-65563-29-3
  • Starzewska M., 1977: Paweł Nitsch (1548-1609), złotnik wrocławski. Roczniki Sztuki Śląskiej, 11: 67-77. Muzeum Narodowe we Wrocławiu [1].