Phlebocarya – Wikipedia, wolna encyklopedia

*Phlebocarya*
	; Phlebocarya ciliata
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Klad	rośliny naczyniowe
Klad	Euphyllophyta
Klad	rośliny nasienne
Klasa	okrytonasienne
Klad	jednoliścienne
Rząd	komelinowce
Rodzina	hemodorowate
Rodzaj	Phlebocarya
	Nazwa systematyczna
	Phlebocarya R. Brown; Prodr. Fl. Nov. Holland.: 301 (1810)
	Typ nomenklatoryczny
	Phlebocarya ciliata R.Br.
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Phlebocarya R.Br. – rodzaj roślin z rodziny hemodorowatych. Obejmuje trzy gatunki występujące endemicznie w południowo-zachodniej Australii^[3].

Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od greckich słów φλεβός (phlebos – żyła) i καρυο (karyo – orzech) i odnosi się do wydatnych żyłek obecnych na orzechopodobnym owocu^[5].

Morfologia

Pokrój: Wieloletnie rośliny zielne, tworzące kępy^[5], o wysokości ok. 50 cm^[6].

Pędy: Krótkie kłącze^[5].

Liście: Liście odziomkowe, niekiedy tworzące symetryczny wachlarz^[5], równowąskie do szpilkowatych^[6], okrągłe na przekroju lub spłaszczone, u nasady tworzące pochwę liściową, nagie, orzęsione na brzegach lub rzadko do bardzo gęsto szczeciniasto owłosionych na powierzchni blaszki^[5].

Kwiaty: Kwiaty zebrane w rozgałęziające się wierzchotkowo wiechy^[5]. Okwiat promienisty, nagi, biały lub kremowy^[5], szerokości 8–9 mm^[6]. Listki okwiatu wolne, równej wielkości^[5]. Sześć pręcików o nitkach osadzonych u nasady listków okwiatu, od nasady główki wnikających między pylniki w postaci szerokiego, płaskiego łącznika^[5]. Pylniki wierzchołkowo kończykowate^[6]. Zalążnia dolna, jajowata, naga^[6], z trzema komorami w dolnej części i jedną w górnej, powstałą przez oddzielenie przegród^[6], z pojedynczym zalążkiem w owocolistku^[6]. Szyjka słupka dłuższa od pręcików, zwieńczona drobnym, główkowatym znamieniem lub wierzchołkowo trójklapowana z trzema znamionami^[5].

Owoce: Niepękające, jajowate, nagie torebki, zawierające jedno kulistawe, nagie nasiono^[6].

Biologia i ekologia

Interakcje międzygatunkowe: Rośliny żywicielskie dla larw motyli z gatunku Hesperilla trimaculata^[7].

Genetyka: Haploidalna liczba chromosomów n wynosi 7^[6].

Systematyka

Pozycja systematyczna: Rodzaj z plemienia Conostylideae podrodziny Conostylidoideae w rodzinie hemodorowatych (Haemodoraceae) w rzędzie komelinowców (Commelinales)^[8]. W systemie Takhtajana z 1997 r. zaliczany do plemienia Phlebocaryeae w rodzinie Conostylidaceae w rzędzie Haemodorales^[9].

Wykaz gatunków^[3]

Phlebocarya ciliata R.Br.
Phlebocarya filifolia (F.Muell.) Benth.
Phlebocarya pilosissima (F.Muell.) Benth.

Przypisy

↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2023-03-19] (ang.).
↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Plants of the World Online. The Royal Botanic Gardens, Kew, 2019. [dostęp 2023-09-03]. (ang.).
↑ Farr E. R., Zijlstra G. (ed.): Index Nominum Genericorum (Plantarum). Smithsonian Institution, 1996–. [dostęp 2023-09-03]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Phlebocarya R.Br.. Flora of Australia. [dostęp 2023-09-03].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Michael G. Simpson: Haemodoraceae. W: Klaus Kubitzki: The Families and Genera of Vascular Plants. T. 4: Flowering Plants. Monocotyledons: Alismatanae and Commelinanae (except Gramineae). Berlin Heidelberg: Springer-Verlag, 1998, s. 220. DOI: 10.1007/978-3-662-03531-3. ISBN 978-3-662-03531-3. (ang.).
↑ Michael Braby: Butterflies of Australia. CSIRO Pub., 2000, s. 100. ISBN 978-0-643-10292-7.
↑ USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. 2020. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy). National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. [dostęp 2023-09-03]. (ang.).
↑ Brands, S.J. (ed.): The Taxonomicon. 1989–. [dostęp 2023-09-03]. (ang.).

[apweb-1] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2023-03-19] (ang.).

[ruggiero-2] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[kew-3] Plants of the World Online. The Royal Botanic Gardens, Kew, 2019. [dostęp 2023-09-03]. (ang.).

[ing-4] Farr E. R., Zijlstra G. (ed.): Index Nominum Genericorum (Plantarum). Smithsonian Institution, 1996–. [dostęp 2023-09-03]. (ang.).

[fau-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Phlebocarya R.Br.. Flora of Australia. [dostęp 2023-09-03].

[kub-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Michael G. Simpson: Haemodoraceae. W: Klaus Kubitzki: The Families and Genera of Vascular Plants. T. 4: Flowering Plants. Monocotyledons: Alismatanae and Commelinanae (except Gramineae). Berlin Heidelberg: Springer-Verlag, 1998, s. 220. DOI: 10.1007/978-3-662-03531-3. ISBN 978-3-662-03531-3. (ang.).

[motyl-7] Michael Braby: Butterflies of Australia. CSIRO Pub., 2000, s. 100. ISBN 978-0-643-10292-7.

[grin-8] USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. 2020. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy). National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. [dostęp 2023-09-03]. (ang.).

[taxon-9] Brands, S.J. (ed.): The Taxonomicon. 1989–. [dostęp 2023-09-03]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]