Anna była żoną Elkany, który miał również drugą żonę, Peninnę. W przeciwieństwie do Penniny Anna pozostawała bezpłodna. Pomimo tego Elkana bardzo kochał Annę. Pennina zaś poniżała ją z powodu jej bezpłodności. W starożytnym Izraelu niepłodne kobiety były piętnowane społecznie. Podczas jednej z pielgrzymek do sanktuarium w Szilo, dokąd Elkana co roku udawał się razem z rodziną, Anna modliła się o dziecko płci męskiej, obiecując poświęcić je Bogu na służbę w Przybytku. Kapłan Heli, który pełnił w tym sanktuarium służbę wraz ze swoimi synami, myślał początkowo, że Anna jest pijana, ponieważ modliła się w ciszy, poruszając tylko ustami. Gdy Heli dowiedział się, że kobieta gorliwie się modli, pocieszył ją, mówiąc: „Idź w pokoju, a Bóg Izraela niech spełni prośbę, jaką do Niego zaniosłaś”. Prośba Anny została spełniona i wkrótce potem urodziła syna, któremu dała imię Samuel, co znaczy „Bóg wysłuchał”.
W judaizmie pieśń Anny jest uważana za wzór modlitwy i czytana jest w pierwszy dzień Rosz ha-Szana. Pieśń ma też wiele cech wspólnych z MagnificatMarii, matki Jezusa z Nowego Testamentu, który jest odśpiewywany przez wyznawców chrześcijaństwa. Niektórzy uczeni twierdzą, że Łukasz Ewangelista wykorzystał hymn Anny przy pisaniu Magnificatu[2]. Badacz Charles Anang postrzega Annę jako „typ” maryjny[3]. Obydwie kobiety za sprawą boskiej interwencji urodziły synów poświęconych Bogu. Amerykański, protestancki teolog Walter Brueggemann sugeruje, że pieśń Anny odnosi się do głównego tematu Księgi Samuela, czyli władzy i chęci ingerencji Jahwe w losy człowieka[4]. Hymn Anny jest jednym z czternastu kantyków, które zawierają Ody oraz jednym z siedmiu kantyków Starego Testamentu w rzymskim brewiarzu. Jest on recytowany w czasie środowych jutrzni[5].
↑Craddock, Fred B.; Hayes, John H.; Holladay, Carl R. and Tucker, Gene M.: Preaching Through the Christian Year. Bloomsbury Publishing USA, 1994. ISBN 978-0-567-43400-5. Brak numerów stron w książce
↑Anang, Charles: Hannah as a Type of Mary. University of Dayton: Marian Library. Brak numerów stron w książce
↑Walter Brueggemann: First and Second Samuel. Louisville: John Knox, 1990, s. 21.
↑Catholic Encyclopedia. Nowy Jork: Robert Appleton Company, 1913. Brak numerów stron w książce
Craddock, Fred B.; Hayes, John H.; Holladay, Carl R. and Tucker, Gene M., Preaching Through the Christian Year, Bloomsbury Publishing USA, 1994, ISBN 978-0-567-43400-5
Walter Brueggemann, First and Second Samuel (Interpretation; Louisville; John Knox, 1990), 21.