Pies górski z Estrela – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pies górski z Estrela
	; Cão da Serra da Estrela – odmiana ostrowłosa
Inne nazwy	port. cão da Serra da Estrela,; ang. estrela mountain dog,; pasterski pies z gór Estrela, estrela, pies górski z Estreli
Kraj pochodzenia	Portugalia
	Wymiary
Wysokość	65–72 cm (psy); 62–68 cm (suki)
Masa	40–50 kg (psy); 30–40 kg (suki)
	Klasyfikacja
FCI	Grupa II, sekcja 2.2; wzorzec nr 173
KC(UK)	Pastoral
UKC	Grupa 1 – Guardian Dog
	Wzorce rasy
	FCI; KC(UK); UKC;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pies górski z Estrela (oryginalna nazwa cão da Serra da Estrela) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana w górach Serra da Estrela (Portugalia) do zaganiania zwierząt gospodarskich. Nie podlega próbom pracy^[2].

Rys historyczny

Cão da Serra da Estrela to jedna z najstarszych ras Półwyspu Iberyjskiego a wraz z cão de Castro Laboreiro oraz rafeiro do Alentejo, należy do portugalskich psów pasterskich. Debiut wystawowy tej rasy odbył się w Lizbonie w 1908 roku. Pierwszy wzorzec rasy opracował w 1922 roku doktor Correa. W 1933 roku został podany oficjalny wzorzec estreli przez profesora Marque. Od 1959 roku jest rasą uznaną przez FCI.

Popularność rasy spadała w związku ze zmianą stylu życia mieszkańców Portugalii na bardziej miejski. Stąd w latach trzydziestych rząd Portugalii rozpoczął popularyzację ras narodowych będących dziedzictwem kulturowym kraju. Rasa przeżyła swój renesans po rewolucji w 1974 roku. Wzrost przestępczości skłonił ludzi do nabywania psów stróżujących i obronnych. Najlepiej nadawały się do tego rodzime rasy.

Klasyfikacja FCI

W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy II – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła, sekcja 2.2 – Molosy typu górskiego^[3].

Użytkowość

Psy tej rasy, zarówno dziś jak i w dawniejszych czasach, pełnią funkcje jako psy stróżujące i psy obronne. Wykorzystywane są także w służbie wojskowej.

Zachowanie i charakter

Cão da Serra da Estrela jest samodzielny w pracy, odporny na trudne warunki pogodowo-terenowe. Pojętny, nieufny, wręcz agresywny wobec obcych. Nie jest psem łatwym do ułożenia, podobnie jak większość psów, które musiały w naturalnych warunkach same zadbać o swoją egzystencję. Jeżeli od wczesnego okresu szczenięctwa nie jest poddawany odpowiedniej tresurze i socjalizacji, może być niebezpieczny dla opiekunów. Psy wyhodowane na Wyspach Brytyjskich są spokojniejsze od ich portugalskich krewniaków.

Wygląd

Jest to duży, proporcjonalnie zbudowany pies, wyglądem przypominający leonbergera. Ma mocny kościec i dobrze rozwiniętą muskulaturę. Kłąb powinien być wyraźnie zaznaczony i przechodzić w silny, szeroki grzbiet, którego linia może łagodnie opadać w kierunku zadu. Dobrze kątowane kończyny zapewniają energiczny ruch. Ogon: długi, w spoczynku sięga do stawu skokowego, gruby, szablasto wygięty, średnio wysoko osadzony, obficie owłosiony. W ruchu głowa i ogon są noszone nisko.

Głowa: duża, o wydłużonych kształtach, przełom czołowy łagodnie zaznaczony. Oczy owalne, średniej wielkości, dobrze rozwarte, o spokojnym i inteligentnym wyrazie, preferowany kolor ciemnego bursztynu. Uszy średniej wielkości, niezbyt wysoko osadzone, trójkątne.

Szata i umaszczenie

Szata jest obfita, o gęstym podszerstku i szorstkim włosie okrywowym w dwóch odmianach, stąd wyróżnia się:

cão da Serra da Estrela a pelo comprido – czyli odmiana ostrowłosa (twardowłosa) posiadająca obfity podszerstek
cão da Serra da Estrela a pelo lizo – czyli odmiana długowłosa

Włos jest gruby, prosty lub lekko sfalowany, szczególnie obfity w okolicy szyi (kryza u samców) i na portkach, ogonie. Umaszczenie może być płowe, wilczaste, pręgowane lub żółte, z maską czarną lub błękitną, jednolite lub z białymi znaczeniami. Obfite linienie występuje raz w roku.

Zdrowie i pielęgnacja

Oczekiwana długość życia cão da Serra da Estrela wynosi 11–13 lat. Istnieje ryzyko zachorowania na dysplazję stawów biodrowych^[4].

Popularność

W Polsce rasa skrajnie nieliczna, cieszy się sporą popularnością w Wielkiej Brytanii.

Przypisy

↑ Wzorzec rasy nr 173 (FCI Standard N° 173) (pdf) (pol.), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 100.
↑ Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
↑ Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy [Encyclopedia of the dog]. (tłum.) Marcin Gorazdowski. Warszawa: MUZA SA, 1996, s. 240. ISBN 83-7079-672-9.

Bibliografia

Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO Sp. z o.o., Warszawa 2003
Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom I, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999

Linki zewnętrzne

Historia i opis rasy. molosy.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-13)].

[Wz173-1] Wzorzec rasy nr 173 (FCI Standard N° 173) (pdf) (pol.), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny

[IEPR-2] Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 100.

[ZKwP-3] Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny

[Fogle-4] Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy [Encyclopedia of the dog]. (tłum.) Marcin Gorazdowski. Warszawa: MUZA SA, 1996, s. 240. ISBN 83-7079-672-9.

[1]

[2]

[3]

[4]

Typ dogowaty	boerboel bokser broholmer buldog amerykański buldog angielski bulmastif cane corso Cão Fila de São Miguel dog argentyński dog kanaryjski dog niemiecki dog z Bordeaux dog z Majorki fila brasileiro mastif angielski mastif neapolitański rottweiler shar pei tosa
Typ górski	aidi akbaş anatolian bernardyn ciobănesc românesc de Bucovina hovawart landseer leonberger mastif hiszpański mastif pirenejski mastif tybetański moskiewski stróżujący pies górski z Estrela nowofundland owczarek kaukaski owczarek kraski owczarek środkowoazjatycki pies z Castro Laboreiro pirenejski pies górski portugalski pies stróżujący sarplaninac tornjak