Pik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy koloru w kartach. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Pik (fr. pique – grot, pika) – jeden z czterech kolorów w kartach typu francuskiego, oznaczony czarnym pojedynczym listkiem .

Odpowiednikiem pików w talii niemieckiej są wina, w talii szwajcarskiej – tarcze, a w talii włosko-hiszpańskiej miecze.

Pełna talia kart do gry w brydża zawiera 13 kart tego koloru, czyli karty numerowane 2–10, waleta, damę, króla i asa:

• 
  Dwójka pik
• 
  Trójka pik
• 
  Czwórka pik
• 
  Piątka pik
• 
  Szóstka pik
• 
  Siódemka pik
• 
  Ósemka pik
• 
  Dziewiątka pik
• 
  Dziesiątka pik
• 
  Walet pik
• 
  Dama pik
• 
  Król pik
• 
  As pik

Pełna talia kart do gry w taroka zawiera 14 kart tego koloru, czyli dziesięć blotek (znaczone od 1 do 10), oraz cztery figury:

• 
  Jedynka pik
• 
  Dwójka pik
• 
  Trójka pik
• 
  Czwórka pik
• 
  Piątka pik
• 
  Szóstka pik
• 
  Siódemka pik
• 
  Ósemka pik
• 
  Dziewiątka pik
• 
  Dziesiątka pik
• 
  Walet pik
• 
  Jeździec pik
• 
  Dama pik
• 
  Król pik

W Polsce piki nazywane są także winami, liśćmi lub grinami (z niem. Grün, szczególnie na Śląsku). W języku angielskim piki nazywają się spades, symbol S (stosowany w zapisie brydżowym).

W oficjalnych turniejowych taliach kart do gry w skata piki są koloru zielonego . Jest to spowodowane turniejową unifikacją dwóch rodzajów talii – typu francuskiego i polskiego, gdyż odpowiednik pików w tym drugim typie – wino – jest oznaczany zielonym listkiem.

Zobacz multimedia związane z tematem: Piki