Pilarka ramowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pilarka ramowa (trak ramowy^[1], gater^[2]) – maszyna stosowana w tartakach w celu przecierania drewna okrągłego na tarcicę obrzynaną oraz nieobrzynaną. Przecieranie odbywa się za pomocą jednej lub wielu pił rozpiętych na ramie poruszającej się ruchem posuwisto-zwrotnym. W zależności od kierunku ruchu piły rozróżnia się pilarki ramowe pionowe i poziome.

Pilarka ramowa tego typu tnie drewno wzdłuż jego długości. Jednostkę tnącą stanowi głowica z posuwem, na której montuje się brzeszczot (taśmę do cięcia). Pozostałe części traka taśmowego to:

• łoże - na nim umieszcza się drewno, zazwyczaj o długości 2,5 m,
• głowica tnąca,
• osłona brzeszczotu,
• korba do regulacji wysokości głowicy,
• zbiornik na chłodziwo^[3],
• wyłącznik i włącznik,
• silnik,
• koła napędowe,
• osłona kół napędowych,
• nóżki^[4].

• Państwowa Inspekcja Pracy. Pilarka ramowa pionowa, wymagania bezpieczeństwa