Tartak – Wikipedia, wolna encyklopedia
Tartak (reg. troc) – zakład, w którym dokonuje się przerobu drewna okrągłego na tarcicę w procesie technologicznym tarcia (inaczej: przecierania), czyli rozpiłowywania za pomocą urządzenia zwanego trakiem. Tarcicę przerabia się na elementy drewniane określonego przeznaczenia (łaty giętarskie, części meblarskie, stolarkę budowlaną, a także fryzy posadzkowe).
Tartak składa się z trzech podstawowych wydziałów produkcyjnych:
- plac surowca,
- hala tartaczna,
- skład tarcicy[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zbigniew Laurow: Pozyskiwanie drewna. Warszawa: SGGW, 1999, s. 343. ISBN 83-7244-026-3.