Przełącznik ognia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przełącznik rodzaju ognia – w broni samoczynno-samopowtarzalnej element mechanizmu spustowego, który umożliwia przełączanie między ogniem pojedynczym i ciągłym. Działanie polega na wyłączeniu przerywacza przy przejściu na ogień ciągły^[1].

W niektórych modelach broni przełącznik umożliwia również włączenie ogranicznika długości serii i bezpiecznika.