Pustelnia (Góry Krucze) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pustelnia

Pustelnia (z lewej) i Kierz (z prawej)
Państwo	Polska
Pasmo	Sudety Góry Kamienne Góry Krucze
Wysokość	621 m n.p.m.
Położenie na mapie Sudetów Pustelnia
50°43′31″N 16°00′30″E/50,725278 16,008333

Pustelnia (niem. Einsiedelberg) – szczyt w środkowej części Gór Kruczych o wysokości 683 m n.p.m., który stanowi najwyższą kulminację w tej części Gór Kruczych. Wznosi się na zachodniej krawędzi Gór Kruczych, stromo opadając do doliny Bobru pomiędzy Lubawką a Błażkową.

Pustelnia zbudowana jest z permskich porfirów (trachitów), u zachodniego i północno-zachodniego podnóża sąsiadujących ze zlepieńcami czerwonego spągowca. U północno-zachodniego podnóża góry zlokalizowany jest stary kamieniołom porfirów. W skałach Pustelni występuje między innymi ortoklaz i albit.

Szczyt porośnięty jest lasem świerkowym regla dolnego. Z roślin rzadkich można spotkać tu między innymi:

• marzannę wonną,
• pierwiosnek wyniosły,
• pełnik europejski.

Zachodnim zboczem Pustelni prowadzi droga z Kamiennej Góry do przejścia granicznego z Czechami położonego na Przełęczy Lubawskiej.

• Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 9 Góry Kamienne, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 1996, ISBN 83-85773-20-7
• Brama Sudetów Środkowych. Skala 1:50 000. Stowarzyszenie LGD Kwiat Lnu. Opracowanie: Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2010. ISBN 978-83-61942-41-2.