Rafał Skąpski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rafał Skąpski
Ilustracja
Maciej Klimczak i Rafał Skąpski (2011)
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1951
Wrocław

Zawód, zajęcie

prawnik, wydawca

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” Oficer Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Zasłużony dla Warszawy

Rafał Grzegorz Skąpski (ur. 20 marca 1951 we Wrocławiu) – polski prawnik, wydawca, w latach 2001–2004 wiceminister kultury, w latach 2005–2015 dyrektor (od 2012 likwidator) Państwowego Instytutu Wydawniczego (PIW)[1], od 2005 prezes Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył XI Liceum Ogólnokształcące im. Marii Dąbrowskiej w Krakowie. W latach 1968–1974 studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, po jego ukończeniu rozpoczął pracę jako kierownik oddziału warszawskiego Biura Podróży „Almatur”. W okresie 1978–1982 zajmował stanowisko naczelnika wydziału w centrali Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Od 1983 pracował w Narodowej Radzie Kultury, a od 1986 był jej członkiem i sekretarzem generalnym.

Od 1990 pracował w wydawnictwach prywatnych. W 1996 z żoną Amelią założył Dom Wydawniczy ARS, zajmujący się także dystrybucją książek. W latach 1998–2001 był członkiem zarządu Polskiego Radia, następnie do 2004 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury w rządzie Leszka Millera. Bez powodzenia kandydował do Sejmu w 2007 z listy Lewicy i Demokratów oraz w 2015 z listy Zjednoczonej Lewicy. Potem przystąpił do Sojuszu Lewicy Demokratycznej, z ramienia SLD Lewica Razem w 2018 kandydował na prezydenta Nowego Sącza, zajmując ostatnie, 7. miejsce.

W okresie 2004–2006 współprowadził z Tadeuszem Górnym comiesięczną audycję w programie Pierwszym Polskiego Radia poświęconą książkom. W 2005 został dyrektorem Państwowego Instytutu Wydawniczego, w 2012 został likwidatorem tego wydawnictwa. Odwołany z tej funkcji w lipcu 2015[2]. Od 2016 zamieszkały w Jazowsku, gdzie wspólnie z żoną podjął działalność społeczną[3].

W 1998 objął funkcję prezesa zarządu Fundacji Kultury Polskiej, a w 2005 również prezesa Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Od 2005 był przez dwie kadencje wiceprezesem Klubu Przyjaciół Ziemi Sądeckiej[3]. W 2009 dołączył do zarządu Społecznego Komitetu Opieki nad Starymi Powązkami im. Jerzego Waldorffa. Członek Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Był inicjatorem reaktywowania Nagrody Literackiej m.st. Warszawy, wszedł w skład jury tej nagrody[4].

Autor publikacji poświęconych m.in. kulturze, historii i genealogii. Jego teksty ukazywały się m.in. na łamach „Twórczości”, „Zdania”, „Stolicy”, „Gazety Stołecznej”, „Przeglądu”, „Trybuny”, „Sądeczanina”, „Wyspy” oraz „Miesięcznika”[4]. W 2019 opracował i opublikował w „Czytelniku” wspomnienia Zofii z Odrowąż-Pieniążków Skąpskiej zatytułowane Dziwne jest serce kobiece... Wspomnienia galicyjskie. Książka została ogłoszona przez redakcję miesięcznika „Magazyn Literacki Książki” wydarzeniem edytorskim roku, była też nominowana do Nagrody Historycznej „Polityki” w 2020[5]. Wraz z Tomaszem Lerskim dokonał adaptacji radiowej tych wspomnień dla Teatru Polskiego Radia[6]. Wystąpił gościnnie w serialach Ekipa (2007) i Plebania (2009)[7]

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dariusz Koźlenko. Elegia PIWowska. „Rzeczpospolita”. 101 (10130), s. 12–14, 2 maja 2015. Warszawa: Gremi Business Communication. ISSN 0208-9130. 
  2. Państwowy Instytut Wydawniczy zniknie, ale nie do końca?. wyborcza.pl, 7 lipca 2015. [dostęp 2015-07-08].
  3. a b Alicja Fałek: Rafał Skąpski, były wiceminister kultury, kandydatem SLD na prezydenta Nowego Sącza. gazetakrakowska.pl, 31 lipca 2018. [dostęp 2019-03-06].
  4. a b Nagroda Literacka m.st. Warszawy: Jury. kulturalna.warszawa.pl. [dostęp 2017-10-16].
  5. Dziwne jest serce kobiece... Wspomnienia galicyjskie. czytelnik.pl. [dostęp 2020-10-01].
  6. „Dziwne jest serce kobiece…” w I programie Polskiego Radia. czytelnik.pl, 27 września 2020. [dostęp 2020-10-01].
  7. Rafał Skąpski w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2021-02-20].
  8. M.P. z 2011 r. nr 73, poz. 729 – pkt 1.
  9. M.P. z 1997 r. nr 69, poz. 680 – pkt 4.
  10. Wręczenie odznaczeń osobistościom świata kultury. ambafrance-pl.org, 14 maja 2015. [dostęp 2015-05-15].
  11. Medale Zasłużony Kulturze Gloria Artis. wp.pl, 14 maja 2009. [dostęp 2013-01-01].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]