Rajski ogród – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rajski ogród

Autor	Mistrz Górnoreński
Data powstania	ok. 1410
Medium	tempera na desce
Wymiary	26 × 33 cm
Miejsce przechowywania
Lokalizacja	Städel Museum
Multimedia w Wikimedia Commons

Rajski ogród – obraz będący jednym z czołowych przykładów gotyckiego malarstwa tablicowego, reprezentujący styl zwany pięknym. Obraz ten jest częścią kolekcji Städelsches Kunstinstitut we Frankfurcie nad Menem. Namalowany przez anonimowego artystę znanego powszechnie jako Mistrz Górnoreński.

Jest to tempera na desce o wymiarach 26x33 cm. W zamkniętym murem ogrodzie symbolizującym Królestwo Niebieskie wyróżnia się uśmiechnięta i zatopiona w lekturze Maryja otoczona migawkowo przedstawionymi świętymi postaciami. Siedzi obok zastawionego sześciobocznego stołu, stanowiącego architektoniczną dominantę kompozycji. Ubrana jest w białą suknię i granatowy płaszcz. U stóp Marii siedzi Dzieciątko, które bawi się psałterium (rodzaj dawnego instrumentu strunowego) podanym przez św. Cecylię – patronkę muzyki. Za plecami Cecylii (w lewej dolnej części obrazu) widać św. Martę, która pracowicie czerpie wodę ze studni. Dorota ukazana jest w momencie zrywania czereśni, obok niej znajduje się kosz pełen tych owoców. Po prawej stronie siedzą odpoczywający, a jednocześnie pogrążeni w ożywionej rozmowie święci – Sebastian, który delikatnie obejmuje pień drzewa, ukazany z profilu Jerzy, odziany w strój rycerski, oraz Archanioł Michał. Smok, nieodłącznie towarzyszący św. Jerzemu, leży spokojnie na grzbiecie, siedzący zaś u stóp Michała szatan zdaje się przyłączać do konwersacji; oba symbole zła straciły swoje symboliczne znaczenie i są tu wpisane w rajską faunę, w skład której wchodzą również liczne ptaki. Święci utracili swoją surową hieratyczność; artysta namalował ich tak, jakby chciał ich poznać prywatnie – ukazał ich w pełni szczęśliwe życie. Panuje tu atmosfera radości, idylli, harmonii, spotęgowana intensywną kolorystyką szat (rubinowe i szafirowe szaty niewiast) oraz drobiazgowo namalowanego otoczenia – szmaragdowego trawnika umajonego bujnie kwitnącą roślinnością. Ożywienia i kontrastu dodają tutaj występujące w różnych partiach obrazu jasne akcenty o barwie perłowej, zarówno w szatach, jak w elementach architektury.

Obraz ten nacechowany jest bogatą symboliką nawiązującą do gotyckiego mistycyzmu. Ogród otoczony blankowanym murem symbolizuje Raj oraz boski wymiar Marii. Hortus conclusus – często występujący w gotyckiej ikonografii – jest symboliczną ilustracją bezgrzeszności Marii. Świadomie dobraną kolorystyką obraz odwołuje się również do wizji raju zawartej w Apokalipsie św. Jana (Ap 21,17-21).

Obok idealizowanych postaci znaleźć można elementy realistyczne, świadczące, że artysta był uważnym obserwatorem otaczającej go rzeczywistości; można się pokusić o określenie obrazu Mistrza Górnoreńskiego mianem studium natury, a być może nawet jednego z pierwszych w malarstwie średniowiecznym przeglądów fauny i flory, który autor trafnie wpisał w temat religijny.

Artysta daje wyraz dobrej znajomości botaniki, ornitologii oraz entomologii. Na obrazie widoczne są różne gatunki roślin. Przeważają kwiaty takie jak: orliki, przetaczniki, przywrotniki, stokrotki, pszonaki, barwinki, koniczyny, lilie, śnieżyce wiosenne, konwalie, ślazy, margaretki, piwonie, róże, goździki, astry, chryzantemy, pierwiosnki, irysy, jasnoty, fiołki, babki, dziurawce oraz lewkonie. Ponadto rośliny owocowe: czereśnie i poziomki.

Oprócz bogatej szaty roślinnej malarz zamieścił w różnych partiach kompozycji liczne zwierzęta, przede wszystkim ptaki takie jak: dudek, sikora bogatka, gil, szczygieł, wilga, zimorodek, zięba, rudzik, dzięcioł, jemiołuszka, raniuszek, sikora modra. Można także dostrzec owady: ważkę oraz bielinka kapustnika. Ponadto obok św. Michała znajduje się jego atrybut, szatan ukazany jako zwierzę; z kontekstu wynika, iż de facto mamy do czynienia z przedstawieniem małpy.

1410 r. to przybliżona, powszechnie przyjęta data powstania tego obrazu; niewiadome jest jego pierwotne przeznaczenie. Malarzowi Rajskiego ogrodu nie przypisuje się żadnych innych spośród znanych dzieł.

• Gallwitz, E., Kleiner Kräutergarten: Kräuter und Blumen bei den Alten Meistern im Staedel. Frankfurt/M. 1992. Insel Taschenbuch.
• Ehrenfried Kluckert: Malarstwo gotyckie [w.] Rolf Toman (red.) Gotyk – architektura, rzeźba, malarstwo. Köln 1998.
• Renate Krüger: Dawne niemieckie malarstwo tablicowe Warszawa – Berlin 1974
• Anna Eorsi: Gotyk Międzynarodowy. Warszawa 1985

• Städel: de en
• Web Gallery of Art