Remigiusz Rogacki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Remigiusz Rogacki (ur. 20 lipca 1926 w Kaliszu, zm. 6 stycznia 2001 w Łodzi) – polski aktor teatralny i filmowy.

Życiorys

Na scenach teatru debiutował 19 listopada 1949 roku. Występował w teatrach w Częstochowie, Kaliszu i Łodzi.

Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi (1952-58)
Teatr Powszechny w Łodzi (1958-61)
Estrada Łódzka (1961-63)
Estrada w Lublinie (1963-64)
Estrada w Rzeszowie (1964-66)
Teatr Ziemi Łódzkiej (1966-81)
Teatr Nowy w Łodzi (1981-91)

1961: Bitwa o Kozi Dwór − lodziarz
1970: Doktor Ewa − ojciec kolonisty (odc. 5)
1974: Ile jest życia − mężczyzna rozmawiający z Janasem w pociągu (odc. 11)
1975: Kazimierz Wielki
1977: Biohazard
1978: Rodzina Połanieckich (odc. 7)
1978: Ty pójdziesz górą - Eliza Orzeszkowa
1978: Życie na gorąco − człowiek Bohnego udający oficera austriackiego wywiadu (odc. 7)
1979: Gazda z Diabelnej − karczmarz Józio
1980: Krach operacji terror − poseł na sejm RP
1980: Polonia Restituta − członek Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu
1980: Wyrok śmierci
1981: Czerwone węże − mężczyzna kupujący ściereczki od Stańczakowej
1981: Czwartki ubogich
1981: Krótki dzień pracy − wysłannik z KC z cennikiem podwyżek
1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy − gość Bismarcka (odc. 9)
1981: Spokojne lata
1981: Znachor
1982: Gry i zabawy − lekarz pogotowia
1982: Polonia Restituta − członek Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu (odc. 5 i 6)
1983: Psychoterapia − profesor
1985: Diabelskie szczęście − dyrektor teatru
1985: Zielone kasztany − Tadeusz Milski
1987: Ucieczka z miejsc ukochanych − lekarz (odc. 4)
1990: Dziewczyna z Mazur − wuj Marty
1991: Pogranicze w ogniu − mecenas Albert Milch (odc. 18 i 19)
1991: Skarga − Błażewicz, członek rodziny zabutego
1993: 20 lat później − dyrektor NRD-owskiej fabryki

Ojciec aktorek Barbary Rogackiej i Małgorzaty Rogackiej-Wiśniewskiej