Roman Kantor – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roman Kantor
Data i miejsce urodzenia	20 marca 1912 ; Łódź
Data śmierci	1943 lub 1944
	Multimedia w Wikimedia Commons

Roman Józef Kantor (ur. 20 marca 1912 w Łodzi, zm. w 1943 lub 1944) – polski szermierz pochodzenia żydowskiego, olimpijczyk z Berlina z 1936; ofiara Holocaustu^[1].

Życiorys

Reprezentował barwy WKS Łódź^[1] (Wojskowego Klubu Sportowego DOK IV Łódź) oraz ŁKS Łódź. Był wicemistrzem Polski w szpadzie (1939). Na Igrzyskach Olimpijskich w 1936 w turnieju indywidualnym odpadł w grupie półfinałowej, a w turnieju drużynowym zajął miejsca 5–8^[1]. Powołany do kadry narodowej na Igrzyska w Helsinkach, które miały się odbyć w 1940 roku^[1]^[2].

Uczestnik kampanii wrześniowej, po zakończeniu której schronił się we Lwowie. Podczas okupacji sowieckiej reprezentował klub Spartak^[3]. W 1940 został wicemistrzem Związku Radzieckiego w szpadzie^[3]. Po wybuchu wojny sowiecko-niemieckiej w czerwcu 1941 znalazł się na obszarze okupacji niemieckiej. Starał się nielegalnie zdobyć paszport i obywatelstwo jednego z państw Ameryki Południowej i wyjechać ze Lwowa. Przy tych działaniach padł ofiarą prowokacji tamtejszego Gestapo^[a]. Aresztowanych w tej sprawie wywieziono do obozu koncentracyjnego na Majdanku w Lublinie (nr obozowy 4438). Pracował tam w obozowych filiach przedsiębiorstwa „Ostindustrie”^[4]. Miejsce i data śmierci nieznane. Być może w obozie, który został wyzwolony 23 lipca 1944 roku.

Uwagi

↑ Według Jucewicza i Stępińskiego Kantor wyjechał ze Lwowa do Warszawy i dzięki przyjaciołom zdobył aryjskie papiery. Jednak został zatrzymany podczas ulicznej łapanki i był przesłuchiwany przez gestapowca, z którym kiedyś walczył na planszy. Ów gestapowiec wysłał Kantora do obozu zagłady^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Andrzej Jucewicz, Włodzimierz Stępiński: Chwała olimpijczykom, 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1968, s. 63–65. OCLC 61559795.
↑ Ross Henryk: Ślubowanie w Łodzi polskich olimpijczyków na Letnie Igrzyska Olimpijskie w Helsinkach w 1940 roku. nac.gov.pl, 1939-05, Sygnatura: 1-M-889-2 [dostęp 2015-04-22].
↑ ^a ^b Wryk 2016 ↓, s. 143.
↑ Arch. Państw. Muzeum na Majdanku, sygn. I c 4, k. 61 (Raporty dzienne o zatrudnieniu więźniów w przedsiębiorstwach „Ostindustrie” i listy imienne zatrudnionych z 1943 roku).

Bibliografia

Polski Komitet Olimpijski: Roman Kantor – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2015-04-22].
Roman Kantor Biographical information [online], olympedia.org [dostęp 2023-03-01] (ang.).
Mariusz Goss, Wojciech Filipiak, Bożena Lidia Szmel: 100 lat ŁKS. Dzieje klubu 1908–2008. Katowice – Łódź: Wydawnictwo GiA; Fundacja Jubileusz, 2008. ISBN 978-83-88232-30-5.
RyszardR. Wryk RyszardR., Sport i wojna, Poznań: Nauka i Innowacje, 2016, ISBN 978-83-64864-58-2 .

[u1-4] Według Jucewicza i Stępińskiego Kantor wyjechał ze Lwowa do Warszawy i dzięki przyjaciołom zdobył aryjskie papiery. Jednak został zatrzymany podczas ulicznej łapanki i był przesłuchiwany przez gestapowca, z którym kiedyś walczył na planszy. Ów gestapowiec wysłał Kantora do obozu zagłady^[1].

[Jucewicz-1] Andrzej Jucewicz, Włodzimierz Stępiński: Chwała olimpijczykom, 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1968, s. 63–65. OCLC 61559795.

[2] Ross Henryk: Ślubowanie w Łodzi polskich olimpijczyków na Letnie Igrzyska Olimpijskie w Helsinkach w 1940 roku. nac.gov.pl, 1939-05, Sygnatura: 1-M-889-2 [dostęp 2015-04-22].

[CITEREFWryk2016143-3] Wryk 2016 ↓, s. 143.

[5] Arch. Państw. Muzeum na Majdanku, sygn. I c 4, k. 61 (Raporty dzienne o zatrudnieniu więźniów w przedsiębiorstwach „Ostindustrie” i listy imienne zatrudnionych z 1943 roku).

[1]

[2]

[3]

[a]

[4]