Romuald Figuier – Wikipedia, wolna encyklopedia

Romuald Figuier (ur. 5 maja 1941, Saint-Pol-de-Léon) – francuski piosenkarz i kompozytor^[1]. Trzykrotny uczestnik Konkursu Piosenki Eurowizji, a także festiwalu w Sopocie w 1968 i wielu innych festiwali i konkursów.

W 1964 roku zgłosił się jako reprezentant Monako w Konkursie Piosenki Eurowizji. Pojechał na konkurs do Kopenhagi w marcu tegoż roku. W konkursie swój utwór „Où sont-elles passées?” śpiewał jako dziesiąty w kolejności. Zdobył 15. punktów i zajął trzecie miejsce^[2].

W 1965 roku wziął udział w VII Festiwalu Piosenki Śródziemnomorskiej, odbywającym się we wrześniu w Barcelonie. Reprezentował jednocześnie dwa kraje: Francję, piosenką „Dis-moi le vent” i Monako z utworem „Vers quel amour”. Dla Francji zdobył trzecie miejsce, a dla Monako szóste.

W 1968 roku Romuald reprezentował Andorę w III Międzynarodowym Festiwalu Piosenki, który odbył się na Maracanie w Rio de Janeiro w Brazylii. Zajął piątą pozycję z piosenką „Le bruit des vagues”. W następnym roku, reprezentował ten sam kraj w tym samym festiwalu i ponownie był piąty, dzięki piosence „Tous les printemps du monde”.

W 1968 roku reprezentował Luksemburg na Festiwalu w Sopocie, który odbywał się od 22 do 25 sierpnia 1968 r. jako szesnasty w kolejności wykonał utwór pt. „Rien n’a changé”. Od Jury dostał 183 punkty i zajął trzecie miejsce.

W 1969 roku ponownie wystąpił w Eurowizji, tym razem reprezentując Luksemburg. Na konkursie odbywającym się w Madrycie, wystąpił jako drugi uczestnik z piosenką "Catherine". Konkurs okazał się porażką ze strony organizatorów, a Romuald zdobył siedem punktów i zajął jedenastą pozycję^[2].

W 1973 reprezentował Francję w 14 edycji Festival de Viña del Mar w Chile. Piosenką „Laisse-moi le temps” zajął drugie miejsce. Kilka miesięcy później prawa autorskie do piosenki kupił Paul Anka. Sammy Cahn dostosował piosenkę w języku angielskim pod tytułem „Let me Try Again”, a w październiku 1973 Frank Sinatra zinterpretował tekst po swojemu i dał mu tytuł „Ol ' Blue Eyes Is Back”.

W 1974 roku reprezentował Monako w Konkursie Piosenki Eurowizji. W konkursie wystąpił jako dziesiąty uczestnik z piosenką „Celui qui reste et celui qui s'en va”. Zdobył czternaście punktów i zajął czwarte miejsce^[2].

Skomponował wiele utworów z tekściarzem Magalim Fallourdem. Jego najpopularniejsze utwory to:

• Algalis
• Tous les deux
• Plumes et paillettes
• Ballet des grandes jambes
• Qu'elle est belle la vie
• King Kong
• Celui qui reste et celui qui s'en va
• Laisse-moi le temps
• Catherine
• Le Bruit des vagues
• Où sont-elles passées?
• Tous les printemps du monde
• Dis-moi le vent
• Vers quel amour
• Rien n’a changé

Źródło:^[3]