France Gall – Wikipedia, wolna encyklopedia

France Gall

France Gall podczas występu w niderlandzkim programie telewizyjnym Fenklup (1968)
Imię i nazwisko	Isabelle Geneviève Marie Anne Gall
Pseudonim	France Gall
Data i miejsce urodzenia	9 października 1947 Paryż
Data i miejsce śmierci	7 stycznia 2018 Neuilly-sur-Seine
Gatunki	Pop, Yé-Yé
Zawód	piosenkarka
Aktywność	1963–1997
Wydawnictwo	Warner Music, Universal Music
Powiązania	Serge Gainsbourg
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

France Gall, właśc. Isabelle Geneviève Marie Anne Gall (ur. 9 października 1947 w Paryżu^[1], zm. 7 stycznia 2018 w Neuilly-sur-Seine^[2]) – francuska piosenkarka, zwyciężczyni konkursu Eurowizji 1965 w barwach Luksemburga.

Isabelle Geneviève Marie Anne Gall urodziła się 9 października 1947 roku w 12. dzielnicy Paryża^[3].

Pochodziła z rodziny związanej z muzyką i sztuką; jej ojcem był Robert Gall – tekściarz tworzący w latach 60. XX wieku dla takich artystów jak m.in.: Edith Piaf, Marie Laforêt czy Charles Aznavour^[4]. Matką Isabelle była natomiast Cécile Berthier^[5] – córka Paula Berthiera, kompozytora i współzałożyciela chóru męskiego Les Petits Chanteurs à la Croix de Bois oraz siostra Jacquesa Berthiera – kompozytora chrześcijańskiej muzyki liturgicznej i organisty^[6]. Kuzynami Isabelle Gall byli: muzyk Vincent Berthier de Lioncourt, gitarzysta Denys Lable oraz rzeźbiarz François Brochet^[7][8].

W 1965 reprezentowała Luksemburg podczas Konkursu Piosenki Eurowizji w Neapolu. Wykonała wówczas piosenkę Serge’a Gainsbourga Poupée de cire, poupée de son, która zwyciężyła w konkursie. W latach 1966–1972 regularnie koncertowała w Niemczech. W 1987 nagrała dedykowaną Elli Fitzgerald piosenkę Ella, elle l'a, która stała się przebojem dyskotek i doczekała wielu coverów (m.in. Francis Cabrel, Kate Ryan, Alizée, Jenifer Bartoli, Natalia Szroeder).

Zmarła w wyniku komplikacji po zakażeniu spowodowanym chorobą nowotworową^[9].

• Les Sucettes (1965)
• Baby Pop (1966)
• 1968 (1967)
• France Gall (6 stycznia 1976)
• Dancing disco (27 kwietnia 1977)
• France Gall Live (live album, 9 listopada 1978)
• Starmania (różni artyści) (16 października 1978)
• Paris, France (19 maja 1980)
• Tout pour la musique (10 grudnia 1981)
• Palais des Sports (live album, 4 listopada 1982)
• Débranche (2 kwietnia 1984)
• France Gall au Zénith (live album, 4 lutego 1985)
• Babacar (19 lutego 1987)
• Le Tour de France 88 (live album, 7 listopada 1988)
• Double jeu (z Michel Berger, 12 czerwca 1992)
• Simple je (Débranchée à Bercy 93) (live album, 29 października 1993)
• Simple je (Rebranchée à Bercy 93) (live album, 28 stycznia 1994)
• Pleyel (live album, koncert odbył się w 1994 r., wydanie albumu – grudzień 2005)
• France (29 marca 1996)
• Concert public (live, Olympia 1996) & Concert privé (Concert acoustique TV M6 1997) (24 kwietnia 1997)
• Best of France Gall (składanka, 15 czerwca 2004)
• Évidemment (składanka, 7 października 2004)

• „Ne sois pas si bête” Stand a little closer (październik 1963)
• „N’écoute pas les idoles” (1964)
• „Jazz à gogo” (1964)
• „Laisse tomber les filles” (1964)
• „Sacré Charlemagne” (1964)
• „Poupée de cire, poupée de son” (1965)
• „Attends ou va-t’en” (1965)
• „Nous ne sommes pas des anges” & „L’Amérique” (1965)
• „Baby pop” (1966)
• „Les Sucettes” (1966)
• „Néfertiti” (1967)
• „Bébé requin” (1967)
• „Toi que je veux” (1967)
• „Le Temps du tempo” (1968)
• „Y’a du soleil à vendre” (1968)
• „24 / 36" (1968)
• „Homme tout petit” (1969)
• „Les Années folles” (1969)
• „Baci, baci, baci” (1969)
• „Zozoï” (1970)
• „Les Éléphants” (1970)
• „C’est cela l’amour” (1971)
• „Chasse neige” (1971)
• „Frankenstein” (1972)
• „5 minutes d’amour” (1972)
• „Plus haut que moi” (1973)
• „La déclaration” (maj 1974)
• „Mais, aime-la” (październik 1974)
• „Comment lui dire?” (1975)
• „Ce soir je ne dors pas” (kwiecień 1976)
• „Ça balance pas mal à Paris” (z towarzyszeniem Michela Bergera) (czerwiec 1976)
• „Musique” (maj 1977)
• „Si, maman si” (październik 1977)
• „Le meilleur de soi-même” (styczeń 1978)
• „Viens je t’emmène” (marzec 1978)
• „Besoin d’amour” (styczeń 1979)
• „Il jouait du piano debout” (czerwiec 1980)
• „Bébé, comme la vie” (październik 1980)
• „Les Aveux / Donner pour donner” (duet z Eltonem Johnem, październik 1980)
• „Tout pour la musique / Résiste” (październik 1981)
• „Amor También (Tout le monde chante)” (maj 1982)
• „Débranche” (6 kwietnia 1984)
• „Hong Kong Star” (17 września 1984)
• „Calypso” (4 lutego 1985)
• „Cézanne peint” (20 maja 1985)
• „Babacar” (3 kwietnia 1987)
• „Ella, elle l’a” (24 sierpnia 1987)
• „Évidemment” (7 marca 1988)
• „Papillon de nuit” (12 września 1988)
• „La chanson d’Azima” (20 marca 1989)
• „Laissez passez les rêves” (29 maja 1992)
• „Superficiel et léger” (12 października 1992)
• „Les élans du coeur” (15 stycznia 1993)
• „Mademoiselle Chang (live)” (6 maja 1993)
• „Si, maman si (live)” (5 listopada 1993)
• „Il jouait du piano debout (live)” (grudzień 1993)
• „La négresse blonde (live)” (2 lutego 1994)
• „Paradis Blanc (live)” (15 marca 1994)
• „Les princes des villes” (14 listopada 1994)
• „Plus haut” (15 marca 1996)
• „Message personnel” (25 października 1996)
• „Privée d’amour” (5 listopada 1996)
• „Résiste (remix)” (14 lutego 1997)
• „Attends ou va-t’en (live)” (15 maja 1997)
• „Zozoï” (2003) – Ponowna publikacja oryginalnego tytułu z 1970 roku przez Jazzman Records
• „La seule chose qui compte” (20 sierpnia 2004)