Charlotte Perrelli – Wikipedia, wolna encyklopedia

Charlotte Perrelli

Charlotte Perrelli podczas występu na Het Grote Songfestivalfeest, 2019.
Imię i nazwisko	Anna Jenny Charlotte Perrelli
Data i miejsce urodzenia	7 października 1974 Hovmantorp
Gatunki	Disco, pop, szlagier
Zawód	piosenkarka
Aktywność	od 1987
Wydawnictwo	Stockhouse (1999–2008; od 2009) Universal Music (2008)
Zespoły
Wizex, Anders Engbergs
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Anna Jenny Charlotte Perrelli, z domu Nilsson (ur. 7 października 1974 w Hovmantorp) – szwedzka piosenkarka, pisarka i prezenterka telewizyjna.

Dwukrotna zwyciężczyni programu Melodifestivalen (1999, 2008). Laureatka 44. Konkursu Piosenki Eurowizji (1999).

Urodziła się w Hovmantorpii w gminie Lessebo. Mając 13 lat, dołączyła do lokalnego zespołu tanecznego Bengt Ingvars, działającego w Hovmantorp w prowincji Smalandia w południowej Szwecji. Z czasem grupa zmieniła nazwę na Bengt Ingvars med Charlotte. Uczęszczała do Wyższej Szkoły Artystycznej w Växjö, gdzie równolegle występowała jako liderka zespołu Kendix.

W 1994 rozpoczęła karierę wokalną w zespole tanecznym Andersa Engbergsa, z którym wydała dwa albumy studyjne. W 1997 odeszła z grupy i nawiązała współpracę z zespołem Wizex, z którym wydała kolejne dwie płyty w swoim dorobku, Mot nya mål i Tusen och en natt. Za pierwszy byli nominowany do nagrody Grammi w kategorii „najlepszy album”, a za drugi odebrali status złotej płyty za wysoką sprzedaż w Szwecji.

W 1999 wzięła udział w Melodifestivalen, krajowych eliminacjach do Konkursu Piosenki Eurowizji, do których zgłosiła się z utworem „Tusen och en natt”. W finale zdobyła największą liczbę 217 punktów od jurorów i telewidzów, zostając reprezentantką Szwecji podczas 44. Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanego w Jerozolimie^[1][2]. Po finale eliminacji nagrała anglojęzyczną wersję piosenki („Take Me to Your Heaven”), z którą 29 maja zwyciężyła w finale Eurowizji, zdobywszy 163 punkty^[3]. Po wygranej w konkursie wyruszyła w trasę koncertową po Europie oraz zaczęła pracę nad materiałem na debiutancki album, zatytułowany po prostu Charlotte. Z powodu konfliktu z krajowym nadawcą SVT nie wystąpiła jako gość specjalny podczas finału 45. Konkursu Piosenki Eurowizji, co uchodzi za tradycję konkursu.

W 2001 wydała drugi album studyjny pt. Miss Jealousy, który promowała singlem „You Got Me Going Crazy”. Po wydaniu płyty wyruszyła w kolejną trasę koncertową po kilku krajach w Europie oraz po Nowej Zelandii. W 2003 poprowadziła pierwszy koncert półfinałowy podczas Melodifestivalen 2003^[4], zadebiutowała w roli Marii Magdaleny w szwedzkiej wersji musicalu Jesus Christ Superstar^[5] i wydała singiel „Broken Heart”, który zapowiedziała album pt. Gone Too Long wydany w 2004^[6]. Z płytą dotarła do pierwszego miejsca krajowej listy sprzedaży. Album promowała także singlem „A Million Miles Away”^[7]. Latem wystąpiła podczas trasy koncertowej Rhapsody in Rock. Na początku 2005 zasiadła w komisji jurorskiej programu Inför Eurovision, podczas którego oceniane były eurowizyjne propozycje biorące udział w 50. Konkursie Piosenki Eurowizji.

W 2006 wydała album studyjny pt. I din röst, który nagrała ku czci Moniki Zetterlund^[8]. W 2007 odbyła trasę koncertową po Szwecji i wydała dwa premierowe single: „Som du” i „Jag är tillbaks”. W 2008 z utworem „Hero” zwyciężyła w finale programu Melodifestivalen 2008^[9][10][11], dzięki czemu reprezentowała Szwecję w 53. Konkursie Piosenki Eurowizji. Przed konkursem była jedną z faworytek do wygrania w finale^[12], jednak 24 maja zajęła w nim dopiero 18. miejsce^[13]. Po udziale w konkursie zajęła z „Hero” piąte miejsce na Sopot Hit Festiwal 2008. W tym samym czasie zaczęła przygotowania do festiwalu Rhapsody in Rock, podczas którego występowała z Robertem Wellsem, a latem wystąpiła z nim podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Pekinie. W sierpniu podpisała kontrakt płytowy z chińską wytwórnią płytową, która wydała jej album pt. Hero w Chinach^[14]. Jesienią 2008 rozpoczęła pracę nad świątecznym albumem pt. Rimfrostjul, który wydała w listopadzie tego samego roku^[15]. W tym czasie zaśpiewała gościnnie w kilku programach telewizyjnych, m.in. Sommarkrysset, Victoriadagen i Nationaldagen, a także wystąpiła w charakterze trenera wokalnego w jednym z odcinków Idola. Na początku 2009 wyleciała do Pekinu, gdzie pojawiła się w kilku programach telewizyjnych.

W lipcu 2009 wystąpiła podczas parady szlagierów organizowanej w Sztokholmie. W kolejnych miesiącach nagrała z Magnusem Carlssonem singiel „Mitt livs gemal”, który został zaprezentowany podczas ślubu szwedzkiej pary królewskiej w czerwcu 2010. W grudniu wyruszyła w trasę koncertową po szwedzkich kościołach w celach promocji świątecznej płyty Rimfrostjul. W listopadzie 2011 potwierdziła, że wcieli się w postać Evy Peron w inscenizacji musicalu Evita, wystawianej w Malmö Opera, a także ogłosiła udział w Melodifestivalen 2012, do których zgłosiła się z utworem „The Girl”. Wystąpiła podczas czwartego półfinału eliminacji i zajęła piąte miejsce, nie kwalifikując się do rundy finałowej^[16]. Po udziale w selekcjach wydała album pod tym samym tytułem, na którym znalazła się m.in. piosenka „Little Braveheart”, nagrana w duecie z Kate Ryan^[17]. Latem 2012 powróciła do występów w musicalu Evita. W grudniu 2013 wydała album pt. Min barndoms jul.

W 2016 miała poprowadzić drugi półfinał Melodifestivalen^[18], ale ostatecznie wystąpiła jako gość artystyczny wydarzenia^[19]. W lutym 2017 wystąpiła z piosenką „Mitt liv” w pierwszym półfinale Melodifestivalen 2017 i zajęła w nim ostatnie miejsce. W 2021 z utworem „Still Young” wzięła udział w programie Melodifestivalen 2021^[20].

W latach 1997–1998 grała trenerkę Millan Svensson w serialu Vita lögner.

W 2000 została okrzyknięta „najseksowniejszą Szwedką” według czytelników magazynu „Café”.

Współprowadziła koncerty Melodifestivalen 2003 i Melodifestivalen 2004^[21] oraz program Tillsammans för världens barn (2006), a także była gospodynią programu typu talent show dla dzieci Super Troupers. Była jurorką w programie Talang (2009–2011).

Wydała dwie książki dotyczące fitnessu, Kan du Kan jag (2010) i Kan jag kan du: Träna med Charlotte (2012).

W 2012 wypuściła własną linię perfum i kosmetyków The Girl.

W 2003 wyszła za mąż za szwedzko-włoskiego restauratora Nicola Ingrossiego, brata Emilio Ingrosso, który ożenił się z inną szwedzką wokalistką, Pernillą Wahlgren. Z powodu sporów z rodziną Ingrosso, artystki postanowiły zmienić swoje nazwiska na Perrelli. Charlotte i Nicola doczekali się dwójki synów: Angelo (ur. 2004) i Alessio (ur. 2005). W czerwcu 2008 para ogłosiła separację^[22], we wrześniu kolejnego roku małżeństwo wniosło pozew o rozwód.

W 2012 zaczęła spotykać się z Andersem Jensenem, z którym doczekała się syna, Adriana Romeo Perrelli-Jensena, który przyszedł na świat 30 lipca 2013^[23]. 29 sierpnia 2015 w Château d’Esclimont Perrelli i Jensen wzięli ślub^[24].

• Charlotte (1999)
• Miss Jealousy (2001)
• Gone too long (2004)
• I din röst (2006)
• Hero (2008)
• The Girl (2012)
• Min barndoms jul (2013)

• Rimfrostjul (2008)

• 1999 – „Take Me to Your Heaven”
• 1999 – „I Write You a Lovesong”
• 2000 – „Damn You”
• 2001 – „You Got Me Going Crazy”
• 2001 – „Miss Jealousy”
• 2003 – „Broken Heart”
• 2004 – „Million Miles Away”
• 2006 – „I din röst”
• 2006 – „Jag är tillbaks”
• 2008 – „Hero”
• 2008 – „Bullet”
• 2008 – „Addicted”
• 2012 – „The Girl”
• 2012 – „Little Braveheart”

• Om Charlotte. charlotteperrelli.com. [dostęp 2012-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)]. (szw.).
• Charlotte Perrelli. discogs.com. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).