French
DeutschSławkowska Kopa – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Sławkowska Kopa wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość | 2350 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście | 1 czerwca 1905 |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°10′04,3″N 20°10′43,0″E/49,167861 20,178611 | |
Sławkowska Kopa (słow. Slavkovská kopa) – masyw mający cztery wierzchołki, z których najwyższy osiąga wysokość 2350 m n.p.m.[1] Znajduje się on w Sławkowskiej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Skrajnej Sławkowskiej Czuby oddzielony jest Skrajną Sławkowską Ławką, a od bloku szczytowego Sławkowskiego Szczytu oddziela go szeroka Jamińska Przełęcz. Na żaden z wierzchołków Sławkowskiej Kopy nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne.
Wierzchołkami masywu są:
- Wielka Sławkowska Kopa (2350 m, wierzchołek główny),
- Mała Sławkowska Kopa (drugi co do wysokości),
- Skrajna Sławkowska Kopa (powyżej Jamińskiej Przełęczy),
- Zadnia Sławkowska Kopa (powyżej Skrajnej Sławkowskiej Ławki).
Te cztery wierzchołki oddzielone są trzema przełęczami: Wyżnią, Skrajną i Zadnią Sławkowską Szczerbiną. Ponadto w masywie tym znajduje się Jamińska Turniczka, która oddzielona jest od Małej Sławkowskiej Kopy Jamińską Szczerbiną.
Od Wielkiej Sławkowskiej Kopy w kierunku północnym odgałęzia się boczna grań – Warzęchowy Filar, oddzielający Nowoleśną Kotlinę od Jaminy. Najbliżej masywu Sławkowskiej Kopy znajduje się w nim Wielka Warzęchowa Strażnica, oddzielona Warzęchowym Przechodem[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze wejścia turystyczne:
- Alfred Martin, 1 czerwca 1905 r. – letnie,
- Władysław Krygowski, 13 marca 1928 r. – zimowe[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ a b Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 98–108.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.