SM Tb 69F – Wikipedia, wolna encyklopedia

SM Tb 69F (ex Polyp)

Tb 69F przed 1917 r.
Klasa	torpedowiec
Typ	Kaiman
Historia
Stocznia	Danubius-Werft, Fiume
Położenie stępki	27 lipca 1908[1]
Wodowanie	17 kwietnia 1909
K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	Polyp → Tb 69F → Tb 69
Wejście do służby	15 września 1909
Wycofanie ze służby	1 listopada 1918[2]
Królestwo SHS
Nazwa	T 11
Wejście do służby	1921?
Wycofanie ze służby	1927-1930
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 210 t pełna: 203,3 t
Długość	pełna: 56,9 m
Szerokość	5,4 m
Zanurzenie	1,4 m
Napęd
2 kotły parowe 1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM
Prędkość	26,2 węzła
Uzbrojenie
4 x armata okrętowa 47 mm L/33 1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku) 3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm
Załoga	38

SM Tb 69F – austro-węgierski torpedowiec z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, dwudziesta jednostka typu Kaiman. Do 1913 roku nosił nazwę Polyp, od roku 1917 sam numer 69. Po I wojnie światowej służył w marynarce Królestwa SHS (późniejszej Jugosławii) jako T 11. Skrót przed numerem SM Tb oznaczał Seiner Majestät Torpedoboot (torpedowiec Jego Cesarskiej Mości).

Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni Danubius-Werft w Fiume (ob. Rijeka) 27 lipca 1908 roku, kadłub wodowano 17 kwietnia 1909 roku, a okręt oddano do służby 15 września 1909 roku (wraz z „Krake”)^[1]. Początkowo nosił nazwę „Polyp” (polip), lecz od 1 stycznia 1914 roku zastąpiono ją przez alfanumeryczne oznaczenie 69 F („F” oznaczało, że okręt zbudowano w Fiume)^[1]. Rozkazem z 21 maja 1917 roku z oznaczenia torpedowca usunięto ostatnią literę i do końca wojny nosił on tylko numer 69^[3].

Okręt brał udział w I wojnie światowej. Po wojnie okręt w ramach podziału floty Austro-Węgier przekazano Królestwu Serbów, Chorwatów i Słoweńców (SHS), gdzie służył pod oznaczeniem T 11. Wraz z pozostałymi okrętami tego typu został wycofany w latach 1927-1928^[3] lub według innych danych, w latach 1928-1930^[1].

 Osobny artykuł: Torpedowce typu Kaiman.

Okręt posiadał dwa kotły parowe typu Yarrow i jedną pionową czterocylindrową maszynę parową potrójnego rozprężania. Okręt uzbrojony był w cztery armaty kalibru 47 mm L/33 (po dwie na każdej z burt) oraz trzy wyrzutnie torped kalibru 450 mm. W 1915 roku uzbrojenie wzmocniono pojedynczym karabinem maszynowym Schwarzlose 8 mm^[3].

• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 339. ISBN 978-0-87021-907-8. (ang.).
• René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. Londyn, 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.)