Sagi islandzkie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przykładowa saga islandzka (XII wiek)

Sagi islandzkie (isl. Íslendingasögur) – staroskandynawskie dzieła epickie o legendarnych lub historycznych bohaterach i wybitnych rodach opisujące wydarzenia toczące się na Islandii w X i na początku XI wieku, czyli w okresie pierwszego osadnictwa i kształtowania się zrębów państwowości islandzkiej. Wiele z nich znanych jest również jako sagi rodzinne. Są najbardziej znanymi tworami literatury islandzkiej.

Sagi islandzkie powstawały w XIII, XIV i XV wieku[1]. Opowiadają dzieje wielkich rodów islandzkich; odzwierciedlają zmagania i konflikty, które narosły pośród społeczności drugiej i trzeciej generacji islandzkich osadników[2]. Autorzy sag są nieznani[3].

Lista sag islandzkich

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Heimskringla – zbiór sag opisujących królów Norwegii

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Einar Ól. Sveinsson, Dating the Icelandic Sagas : An Essay in Method. Viking Society for Northern Research, University College, 1958; Else Mundal (ed.) Dating the Sagas: Reviews and Revisions. 1. oplag., Museum Tusculanum, 2013; Ármann Jakobsson i Yoav Tirosh, "The ‘Decline of Realism’ and inefficacious Old Norse literary genres and sub-genres." Scandia 3, 2020: 102-138.
  2. Glauser, Jürg. “Saga of Icelanders (Íslendinga sögur) and þættir as the Literary Representation of a New Social Space”. Old Icelandic Literature and Society. Ed. Margaret Clunies Ross. Cambridge: Cambridge University Press, 2000. 203-20.
  3. Slavica Ranković. "Who is Speaking in Traditional Texts? On the Distributed Author of the Sagas of Icelanders and Serbian Epic Poetry." New Literary History, 38.2 (2007): 239-307.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jakub Morawiec, Łukasz Neubauer: Sagi islandzkie. Zarys dziejów literatury staronordyckiej. Warszawa: PWN, 2015. ISBN 978-83-01-18307-3.