Sambor Czarnota – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sambor Czarnota
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1977
Częstochowa

Zawód

aktor

Lata aktywności

od 2001

Zespół artystyczny
Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Sambor Czarnota (ur. 16 marca 1977 w Częstochowie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i dorastał w Częstochowie[1]. Jego matka jest historykiem, a ojciec wykładowcą akademickim[2]. Jego brat Marcin i siostra Dobrochna zostali prawnikami[2]. Podczas nauki w częstochowskiej Szkole Podstawowej nr 40 im. Stefana Żeromskiego, uczęszczał do Szkoły Muzycznej I stopnia w klasie fortepianu. Następnie uczył się w klasie o profilu biologiczno-chemicznym w II LO im. Romualda Traugutta, gdzie zdał maturę. W hali sportowo-widowiskowej „Polonia” grał w koszykówkę – najpierw w Skrze Częstochowa, potem w Iskrze Częstochowa[1]. W liceum marzył, by zostać zawodowym koszykarzem[2].

W 2000 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi[3].

Kariera teatralna

[edytuj | edytuj kod]

W 2001 zadebiutował w roli Wolfganga Amadeusa Mozarta w sztuce Petera Shaffera Amadeusz w reżyserii Waldemara Zawodzińskiego na scenie Teatru Jaracza w Łodzi, z którym związał się na stałe[4] i odnosił sukcesy. Pojawił się w tragedii szekspirowskiej Romeo i Julia (2001) w reż. Waldemara Zawodzińskiego jako Romeo i Parys, Tango, tango Janiny Niesobskiej (2002) i Opowieści Lasku Wiedeńskiego Ödöna von Horvátha (2003) w reż. Jacka Orłowskiego jako Erich. Za rolę Mężczyzny Młodszego kreującego aż pięć postaci - beniaminka korporacji, dilera narkotyków słuchającego hip-hopu i wychowanka domu dziecka – w przedstawieniu Krzysztofa Bizia Toksyny w reż. Wiesława Saniewskiego odebrał nagrodę na III Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu (2003), nagrodę Zarządu Sekcji Teatrów Dramatycznych ZASP-u w X Ogólnopolskim Konkursie na wystawienie polskiej sztuki współczesnej w Warszawie (2004) i wyróżnienie na XXXIX Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form „Kontrapunkt” w Szczecinie (2004). Został też laureatem nagrody marszałka województwa łódzkiego za sezon 2003/2004.

W latach 2003–2005 współpracował z warszawskim teatrem „Scena Prezentacje”, gdzie wystąpił w produkcjach: Cravate Club Fabrice’a Rogera-Lacana w reż. Romualda Szejda w roli Adriena, Czas odnaleziony Marcela Prousta w reż. Andrzeja Domalika jako Morel, Harcerki Jeana-Marie Chevret w reż. Romualda Szejda jako Guillaume Fortin i Kuchnia i uzależnienia Jean-Pierre’a Bacri i Agnès Jaoui w reż. Romualda Szejda w roli Freda. W latach 2006–2007 ponownie zagrał Wolfganga Amadeusa Mozarta w sztuce Petera Shaffera Amadeusz w reż. Jana Machulskiego w Teatrze Muzycznym w Lublinie. W 2008 otrzymał nagrodę aktorską za kreację Łarika w spektaklu Osaczeni Władimira Zujewa w reż. Małgorzaty Bogajewskiej w łódzkim Teatrze Jaracza na VIII Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu. W 2009 został uhonorowany Nagrodą Marszałka Województwa Łódzkiego.

W 2012 w Teatrze Syrena został obsadzony w roli Janusza w widowisku Trójka do potęgi Grzegorza Miecugowa w reż. Wojciecha Malajkata. W 2012 wystąpił gościnnie we wrocławskim Teatrze Muzycznym „Capitol” jako Piotr w produkcji Ja, Piotr Rivière, skorom już zaszlachtował siekierom swoją matkę, swojego ojca, siostry swoje, brata swojego i wszystkich sąsiadów swoich (2012) w reż. Agaty Dudy-Gracz. W warszawskim Teatrze Kamienica grał Arthura Spendera w komedii Hiszpańska mucha, czyli erotyczna komedia omyłek Jamesa Lee Astora (2013) w reż. Jakuba Przebindowskiego, Eryka Słonia, animatora całego systemu oszustw w farsie ZUS, czyli Zalotny Uśmiech Słonia Michaela Cooneya (2014) i knującego intrygę męża Filipa w komedii Niespodzianka (2019) – obie w reż. Emiliana Kamińskiego. W 2015 zdobył indywidualną nagrodę aktorską za rolę Fedyckiego w Ich czworo Gabrieli Zapolskiej w reż. Małgorzaty Bogajewskiej w łódzkim Teatrze Jaracza w Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa” w Warszawie. W latach 2015–2019 występował gościnnie w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie w roli Colina w przedstawieniu Trener życia w reż. Wojciecha Malajkata[4].

Kariera ekranowa

[edytuj | edytuj kod]

Na kinowym ekranie debiutował w dramacie Mariusza Trelińskiego Egoiści (2000)[5]. Następnie wystąpił w roli Jakuba Korpalskiego w telenoweli Czułość i kłamstwa (2000)[6].

Po występie w dramacie telewizyjnym Biała sukienka (2003), pojawił się w serialach, w tym Lokatorzy (2003) i Na dobre i na złe (2004). Zagrał Józka w dramacie biograficznym stacji telewizyjnej Hallmark Channel, Karol. Człowiek, który został papieżem (Karol, un uomo diventato Papa, 2005), dziennikarza w serialu Samo życie (2005–2007)[7], błyskotliwego, przebiegłego i inteligentnego Łukasza Wrońskiego, narzeczonego Julii Choroszyńskiej w serialu Egzamin z życia (2005–2007), czarny charakter, byłego żołnierza, który wraca do Polski i fałszuje pieniądze rozprowadzane po kantorach w serialu Fałszerze – powrót Sfory (2006), Włocha tracącego pamięć w serialu Kryminalni (2006) oraz fotografa Marka Blekickiego, chłopaka Mai (Małgorzata Kożuchowska) w Tylko miłość (2007–2009).

Był uczestnikiem ósmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2008)[3] i gościem świątecznego wydania Szansy na sukces (2011).

W 2019 włączył się w akcję społeczną Fundacja Faktu i serwisu internetowego Plejada.pl „Zdrowie jest męskie”, biorąc udział w sesji zdjęciowej do kalendarza na rok 2020[8].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Związany z Martą Dąbrowską, córką byłego ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego. Mają syna, Jana (ur. 2018)[9].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Zuzanna Suliga: Sambor Czarnota zagra główną rolę w nowym spektaklu Teatru im. A. Mickiewicza. „Gazeta Wyborcza”, 8 kwietnia 2015. [dostęp 2021-07-31]. (pol.).
  2. ↑ a b c Katarzyna Dąbrowska: Sambor Czarnota: „Mam teraz dobry czas”. „Gala”, 28 listopada 2015. [dostęp 2021-07-31]. (pol.).
  3. ↑ a b Taniec z gwiazdami VIII – Uczestnicy – Para nr XIII: Sambor i Magdalena. Onet.pl. [dostęp 2019-05-01]. (pol.).
  4. ↑ a b Zuzanna Suliga: Sambor Czarnota jako „Trener życia” żegna się z teatrem w Częstochowie. „Gazeta Wyborcza”, 27 listopada 2019. [dostęp 2021-07-31]. (pol.).
  5. ↑ Personalidade: Sambor Czarnota (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2021-07-31]. (port.).
  6. ↑ Sambor Czarnota. ČSFD.cz. [dostęp 2021-07-31]. (cz.).
  7. ↑ Sambor Czarnota. Listal. [dostęp 2021-07-31]. (ang.).
  8. ↑ Luiza Nowak: „Zdrowie jest męskie”: akcja charytatywna Fundacji Faktu i serwisu Plejada. Kogo zobaczymy w charytatywnym kalendarzu?. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2019-11-04. [dostęp 2019-11-15]. (pol.).
  9. ↑ Gwiazda „Na dobre i na złe” urodziła! Znamy płeć i imię dziecka. gala.pl. [dostęp 2018-12-09]. [zarchiwizowane (2018-12-09)]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sambor_Czarnota&oldid=75152677”