Samolot ponaddźwiękowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2016-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Samolot naddźwiękowy – samolot, który może przekroczyć prędkość dźwięku wynoszącą 1 Macha^[1].

Samoloty naddźwiękowe zwykle wyraźnie się różnią konstrukcją od samolotów poddźwiękowych. Rzuca się w oczy profil skrzydeł, które w samolotach naddźwiękowych są pod dużym kątem w stosunku do kadłuba i mają stosunkowo mniejszą siłę nośną.

Największym tego typu samolotem jest bombowiec Tu-160 ze skrzydłami o zmiennej geometrii.

Przekroczenie prędkości dźwięku jest kłopotliwe. Towarzyszy temu wyraźny wzrost oporu ruchu, nazywany barierą dźwięku. Samolot poruszający się z prędkością naddźwiękową wytwarza grom dźwiękowy, potężną falę uderzeniową.

• Bariera dźwięku
• Transport naddźwiękowy

• mlodytechnik.pl Samoloty naddźwiękowe. Wyzwania związane z latającym konstrukcjami naddźwiękowymi