Sanoczek (rzeka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sanoczek
Ilustracja
Sanoczek uchodzący do Sanu w Trepczy
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

woj. podkarpackie

Rzeka
Długość 30,86 km
Powierzchnia zlewni

180 km²

Źródło
Miejsce północny stok Bukowicy
Wysokość

620 m n.p.m.

Współrzędne

49°27′25″N 21°58′32″E/49,456944 21,975556

Ujście
Recypient San
Miejsce

na północny wschód od Trepczy

Wysokość

277,9 m n.p.m.[1]

Współrzędne

49°35′45″N 22°11′39″E/49,595833 22,194167

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”

Sanoczekrzeka, lewobrzeżny dopływ Sanu[2] o długości 30,86 km[3].

Rzeka płynie w województwie podkarpackim. Jej źródło znajduje się na stoku Bukowicy 620 m n.p.m. Do Sanu uchodzi w Trepczy.

Pierwsza wzmianka o Sanoczku pochodzi z roku 1361. W tym czasie prowadząc wielką akcję kolonizacyjną Kazimierz III Wielki przekazał nadziały ziemi Piotrowi de Hungaria. 25 czerwca 1361 roku zgodnie z zapisem uczynionym w Kodeksie Dyplomatycznym Małopolski tom III, str. 741, Zboiska – "Boyscza ad Sanctum Petrum in Bukowsko in Flumine Sanoczek sita" w roku 1361 dzięki nadaniom Kazimierza Wielkiego stały się własnością rycerzy przybyłych z Węgier, braci Piotra i Pawła (zob. Balowie). Przywilej królewski pod tą samą datą wymienia również inne wsie będące we władaniu Piotra i Pawła, a mianowicie Wisłok, Radoszyce, Jurowce, Srogów, Dydnię, Temeszów i inne.

Nad Sanoczkiem zlokalizowane są dwa stanowiska archeologiczne. Ciałopalne cmentarzysko ludności kultury przeworskiej w Prusieku znajduje się na południe od Sanoka, na Pogórzu Bukowskim. Cmentarzysko to położone jest w widłach Sanoczka i jego dopływu, Niebieszczanki. Drugie stanowisko archeologiczne znajduje się przy ujściu Sanoczka do Sanu, na terenie Kotliny Sanockiej u podnóża Gór Słonnych. Jest to wielokulturowe cmentarzysko oraz osada obronna tzw. Horodyszcze, na której odkryto m.in. ślady bytności plemion celtyckich.[potrzebny przypis]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]