Schronisko PTTK na Kudłaczach – Wikipedia, wolna encyklopedia

Schronisko PTTK na Kudłaczach

Schronisko w sierpniu 2016
Państwo	Polska
Pasmo	Beskid Wyspowy
Wysokość	730 m n.p.m.
Data otwarcia	10 września 1994
Właściciel	Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze
Położenie na mapie Polski Schronisko PTTK na Kudłaczach
Położenie na mapie województwa małopolskiego Schronisko PTTK na Kudłaczach
Położenie na mapie powiatu myślenickiego Schronisko PTTK na Kudłaczach
Położenie na mapie gminy Pcim Schronisko PTTK na Kudłaczach
49°46′56,4″N 20°01′20,9″E/49,782333 20,022472
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Schronisko PTTK na Kudłaczach – górskie schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Paśmie Lubomira i Łysiny^[1]. Schronisko znajduje się na wysokości 730 m n.p.m. na polanie Nad Nowinami, pomiędzy szczytami Łysiny (891 m) i Działka (622 m)^[2]. Według regionalizacji fizycznogeograficznej Jerzego Kondrackiego pasmo to należy do Beskidu Wyspowego^[3]. Na mapach i w przewodnikach turystycznych zaliczane jest przeważnie do Beskidu Makowskiego^[4], a w niektórych przewodnikach do Beskidu Myślenickiego^[5].

Schronisko powstało z inicjatywy Oddziału Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Myślenicach. Duże zaangażowanie w sprawę budowy miał również Edward Moskała, z ramienia Zarządu Głównego PTTK. 26 września 1989 dokonano zakup działki pod przyszły obiekt. Wykopy pod fundamenty schroniska wykonali uczniowie Liceum Ogólnokształcącego w Myślenicach. Projektantem schroniska był Władysław Piwowarczyk. Roboty budowlane w okresie od 15 marca 1990 wykonywała brygada z Pcimia: Jan Kudłacz, Tadeusz Kudłacz oraz Jan Kudłacz. 11 lipca 1991 nastąpił odbiór robót. Obiekt został udostępniony turystom na początku sierpnia 1991. Uroczyste otwarcie i poświęcenie nastąpiło 10 września 1994. Wsparcia finansowego w realizacji inwestycji udzielił oddziałowi Fundusz Schronisk Górskich Komisji Turystyki Górskiej Zarządu Głównego PTTK, spółka „Efekt” z Myślenic, Zarząd Miasta i Gminy w Myślenicach oraz Zarząd Gminy w Pcimiu.

Budynek jest murowany, obłożony drewnem. W momencie oddania do użytku posiadał przeszkloną werandę od strony zachodniej. W późniejszych latach był powiększany przez dobudowę nowej części od strony zachodniej oraz budowę tarasu.

W budynku znajduje się 37 miejsc noclegowych w pokojach dwu-, kilku- i wieloosobowych. W schronisku działa kuchnia, jest jadalnia, prysznic, toalety i bieżąca woda. Schronisko dysponuje sporym terenem, na którym znajdują się dwie wiaty, ławki i stoły. Z otwartych terenów przy schronisku roztacza się szeroka panorama widokowa.

Początkowo obiekt był otwarty tylko w weekendy oraz w sezonie letnim. Obecnie jest czynny przez cały rok. Do schroniska można dotrzeć drogą dojazdową z Pcimia doliną potoku Suszanka oraz koleją krzesełkową z Zarabia w Myślenicach na Chełm.

• Jan Kudłacz (1994-1995)
• Jan Bała i Wiesław Wójcik (1995-1997)
• Jan Bała, Wiesław Wójcik i Jan Kudłacz (1997)
• Jan Kudłacz (1997-2005)
• Agata i Krzysztof Knofliczek (od 2005)

Myślenice – Uklejna – Działek (węzeł szlaków) – polana Kudłacze – Łysina – Lubomir – Kasina Wielka

Poręba – Przełęcz Sucha – Kudłacze

Pcim – Kudłacze – Łysina

• 
  Budynek schroniska
• 
  Część gospodarcza schroniska
• 
  Napis nad wejściem do schroniska
• 
  Napis na ścianie schroniska
• 
  Tablica o ppor. Wincentym Horodyńskim na ścianie schroniska
• 
  Bar i kominek w jadalni schroniska
• 
  Jadalnia w schronisku
• 
  Wiaty na terenie schroniska
• 
  Otoczenie schroniska o zachodzie słońca
• 
  Budynek schroniska w 2009

• Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Makowski, Beskid Wyspowy, Gorce, Pieniny i Beskid Sądecki. Bielsko-Biała: Wyd. "Logos" Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 20-28. ISBN 978-83-925599-5-5.