Serum prawdy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Serum prawdy – określenie substancji psychoaktywnej zwiększającej szansę na uzyskanie informacji od człowieka, który nie może lub nie chce ich ujawnić. Środki tego typu używane są w niektórych państwach w trakcie przesłuchań przez policję^[1] i służby specjalne, choć prawo międzynarodowe tego zakazuje, traktując to jako formę tortur. Do środków wykorzystywanych jako serum prawdy należą tiopental (pentotal sodu), skopolamina, LSD, amytal sodu.

W czasie II wojny światowej na więźniach Dachau i Auschwitz wypróbowywano w tym charakterze meskalinę^[2].

W starożytności jako eliksir prawdy traktowano alkohol^[3], co przetrwało w powiedzeniu In vino veritas (łac. w winie prawda)^[4].

Przypisy

↑ Stranger Than Fiction Distillations. 1 (4): 16–23 [online], Science History Institute [dostęp 2024-08-03] (ang.).
↑ StanisławS. Sterkowicz StanisławS., Zbrodnie hitlerowskiej medycyny, Warszawa: „Bellona”, 1990, s. 205, ISBN 83-11-07738-X, OCLC 233445836 .
↑ Herodot Dzieje I,123, Tacyt Germania 22.
↑ z gr. "Ἐν οἴνῳ ἀλήθεια" (En oinō alētheia)

Bibliografia

RafałR. Geremek RafałR., Wykrywacz prawdy, „Wprost”, nr 16/2003 (1064) [zarchiwizowane 2011-08-30] .

[1] Stranger Than Fiction Distillations. 1 (4): 16–23 [online], Science History Institute [dostęp 2024-08-03] (ang.).

[2] StanisławS. Sterkowicz StanisławS., Zbrodnie hitlerowskiej medycyny, Warszawa: „Bellona”, 1990, s. 205, ISBN 83-11-07738-X, OCLC 233445836 .

[3] Herodot Dzieje I,123, Tacyt Germania 22.

[4] z gr. "Ἐν οἴνῳ ἀλήθεια" (En oinō alētheia)

[1]

[2]

[3]

[4]