Shanghai Masters 2008 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Shanghai Masters

2007 2008 2009
Liczba uczestników	39
Miejsce	Grand Stage, Szanghaj
Zwycięzca	Ricky Walden
II miejsce	Ronnie O’Sullivan
Najwyższy break	147 Jamie Cope
Rozegrane mecze	38

Roewe Shanghai Masters – drugi turniej rankingowy sezonu snookerowego 2008/2009. W dniach 29 września – 5 października miejscem jego rozegrania była hala widowiskowa Grand Stage w Szanghaju.

Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Dominic Dale, który jednak przegrał w swoim pierwszym meczu z byłym sześciokrotnym mistrzem świata, Steve’em Davisem 4:5.

Turniej zakończył się zwycięstwem Ricky’ego Waldena, który w finale pokonał faworyzowanego Ronnie’ego O’Sullivana 10:8. Dla Waldena był to pierwszy triumf w imprezie rankingowej w karierze. Do tej pory zaledwie dwukrotnie dochodził do ćwierćfinałów.

W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.

Nagrody w finale:

• £52 000 – zwycięzca turnieju
• £25 000 – drugie miejsce

Dojście do danej fazy turnieju:

• £12 500 – półfinał
• £6 725 – ćwierćfinał
• £5 000 – ostatnia szesnastka
• £3 450 – ostatnia trzydziestka dwójka
• £2 050 – ostatnia czterdziestka ósemka
• £1 400 – ostatnia sześćdziesiątka czwórka

Breaki:

• £2 000 – maksymalny break w kwalifikacjach
• £500 – najwyższy break kwalifikacji

• £20 000 – maksymalny break w fazie zasadniczej
• £2 000 – najwyższy break w fazie zasadniczej

Suma nagród: £282 000.

• Obrońca tytułu mistrzowskiego, Dominic Dale, przegrał meczu pierwszej rundy z byłym sześciokrotnym Mistrzem świata, Steve’em Davisem 4:5.
• Graeme Dott wycofał się z turnieju wskutek złamania nadgarstka w meczu piłkarskim.
• Jamie Cope w trzecim frejmie meczu 1/8 finału z Markiem Williamsem wbił drugiego w swojej karierze breaka maksymalnego.

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Turniejowy numer 2. otrzymał ówczesny Mistrz świata. Kolejne miejsca zostały obsadzone według kolejności na liście rankingowej na sezon 2008/2009:

Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju Shanghai Masters poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej ówczesnego sezonu), [w nawiasie kwadratowym podano rundę, w której zawodnik zakończył udział w turnieju]:

29 września siedmiu chińskich snookerzystów zmierzyło się z najniżej notowanymi w światowym rankingu snookerowym kwalifikantami. Zwycięzcy tych pojedynków awansowali do pierwszej rundy turnieju.

Mecz		Wynik
WC1	Ricky Walden	5–0	Zhang Anda
WC2	Judd Trump	5–4	A Bu La Jiang
WC3	Jimmy White	5–2	Xiao Guodong
WC4	Anthony Hamilton	5–1	Li Yan
WC5	Andy Hicks	5–1	Li Yuan
WC6	Tom Ford	5–4	Yu Delu
WC7	Stuart Pettman	5–1	Cao Xinlong

	Pierwsza Runda (Do 5 frame’ów)					Druga Runda (Do 5 frame’ów)					Ćwierćfinały (Do 5 frame’ów)					Półfinały (Do 6 frame’ów)					Finał (Do 10 frame’ów)
		Dominic Dale	4
		Steve Davis	5
							Steve Davis	5
							Dave Harold	4
		Ding Junhui	3
		Dave Harold	5
												Steve Davis	2
												Ricky Walden	5
		Neil Robertson	5
		Fergal O’Brien	2
							Neil Robertson	4
							Ricky Walden	5
		Stephen Hendry	4
		Ricky Walden	5
																	Ricky Walden	6
																	Mark Selby	4
		Mark Selby	5
		Judd Trump	1
							Mark Selby	5
							Mark King	0
		Mark King	5
		Jimmy White	4
												Mark Selby	5
												Marco Fu	3
		Marco Fu	5
		Anthony Hamilton	2
							Marco Fu	5
							Andy Hicks	2
		Shaun Murphy	1
		Andy Hicks	5
																						Ricky Walden	10
																						Ronnie O’Sullivan	8
		Stephen Maguire	5
		Barry Hawkins	3
							Stephen Maguire	5
							Stuart Bingham	3
		Peter Ebdon	3
		Stuart Bingham	5
												Stephen Maguire	5
												Ryan Day	4
		Ryan Day	5
		Liang Wenbo	0
							Ryan Day	5
							John Higgins	2
		John Higgins	5
		Tom Ford	4
																	Stephen Maguire	5
																	Ronnie O’Sullivan	6
		Allister Carter	2
		Mark J. Williams	5
							Mark J. Williams	5
							Jamie Cope	2
		Graeme Dott	X
		Jamie Cope	wo
												Mark J. Williams	3
												Ronnie O’Sullivan	5
		Joe Perry	5
		Matthew Stevens	1
							Joe Perry	3
							Ronnie O’Sullivan	5
		Ronnie O’Sullivan	5
		Stuart Pettman	2

Finał: Do 10 frame’ów Grand Stage, Szanghaj, Chiny, 5 października 2008.
Ricky Walden	10 – 8	Ronnie O’Sullivan
Sesja południowa: 0-88, 61-47, 113(74)-20, 99(94)-4, 22-86(58), 0-95(64), 1-87(87), 77(56)-38, 0-78(78) Sesja wieczorna:104(95)-0, 5-122(108), 78-21, 65-25, 16-82(82), 73(59)-23, 84-4, 30-66, (105)105-11
105	Najwyższy break	108
1	Breaki stupunktowe	1
6	Breaki 50-punktowe	6

• Jamie Cope 147
• Ronnie O’Sullivan 145, 141, 108, 100
• Ricky Walden 139, 105, 104, 101
• Ian Preece 139
• Fergal O’Brien 137
• John Higgins 136, 134
• Judd Trump 135
• Mark J. Williams 128
• Andy Hicks 127, 104
• Atthasit Mahitthi 127
• Tom Ford 125, 107, 106, 100, 100
• Stuart Pettman 120, 116, 115, 114
• Nigel Bond 119
• Jamie Burnett 114
• Peter Ebdon 114
• Stephen Maguire 114, 101
• Gerard Greene 108
• Joe Perry 106, 105
• Liang Wenbo 105
• Mark Selby 105
• Stuart Bingham 103
• Barry Hawkins 103
• Jimmy White 102

	Państwo	Il. zawodników	% zawodników
	Anglia	19	59,38%
	Szkocja	4	12,50%
	Walia	4	12,50%
	Chiny	2	6,25%
	Australia	1	3,13%
	Hongkong	1	3,13%
	Irlandia	1	3,13%

• Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
• Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
• Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
• Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 9
• Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 7
• Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 116 (144)
• Średnia liczba partii w meczu: 7,25
• Najwyższe zwycięstwo: 5:0
• Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 4

	Państwo	Il. zawodników	% zawodników
	Anglia	10	62,50%
	Szkocja	2	12,50%
	Walia	2	12,50%
	Hongkong	1	6,25%
	Australia	1	6,25%

• Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
• Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 9
• Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 7
• Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 5
• Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 3
• Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 60 (72)
• Średnia liczba partii w meczu: 7,50
• Najwyższe zwycięstwo: 5:0
• Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2

	Państwo	Il. zawodników	% zawodników
	Anglia	4	50,00%
	Walia	2	25,00%
	Hongkong	1	12,50%
	Szkocja	1	12,50%

• Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
• Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 5
• Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 3
• Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 3
• Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
• Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 32 (36)
• Średnia liczba partii w meczu: 7,00
• Najwyższe zwycięstwo: 5:2
• Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1

	Państwo	Il. zawodników	% zawodników
	Anglia	3	75,00%
	Szkocja	1	25,00%

• Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
• Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 3
• Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
• Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 1
• Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
• Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 21 (22)
• Średnia liczba partii w meczu: 10,50
• Najwyższe zwycięstwo: 6:4
• Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1

Mecze kwalifikacyjne zostały rozegrane w dniach 2–5 września 2008 w Pontin’s Centre w Prestatyn w Walii. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy w pierwszej rundzie turnieju zmierzą się z najlepszą 16 światowego rankingu snookerowego.

	Runda 1 Do 5 wygranych partii				Runda 2 Do 5 wygranych partii				Runda 3 Do 5 wygranych partii				Runda 4 Do 5 wygranych partii
		James McBain	5			Mark Davis	5			Gerard Greene	5			Steve Davis	5
		Aditya Mehta	2			James McBain	3			Mark Davis	3			Gerard Greene	3
		Peter Lines	5			Rod Lawler	5			Jimmy Michie	4			Dave Harold	5
		Andrew Pagett	0			Peter Lines	1			Rod Lawler	5			Rod Lawler	1
		Daniel Wells	5			Ian Preece	5			Marcus Campbell	2			Fergal O’Brien	5
		Wayne Cooper	3			Daniel Wells	1			Ian Preece	5			Ian Preece	3
		Lee Spick	5			Liu Song	3			Ricky Walden	5			Ian McCulloch	2
		Declan Hughes	1			Lee Spick	5			Lee Spick	3			Ricky Walden	5
		Rodney Goggins	2			Martin Gould	1			Judd Trump	5			Joe Swail	3
		Andy Lee	5			Andy Lee	5			Andy Lee	2			Judd Trump	5
		Jamie Jones	2			Jimmy White	5			Andrew Higginson	3			Ken Doherty	1
		Li Hang	5			Li Hang	3			Jimmy White	5			Jimmy White	5
		Scott MacKenzie	2			Paul Davies	2			Michael Holt	5			Anthony Hamilton	5
		Robert Stephen	5			Robert Stephen	5			Robert Stephen	1			Michael Holt	1
		Kuldesh Johal	5			Andy Hicks	5			David Gilbert	2			Michael Judge	2
		David Grace	3			Kuldesh Johal	3			Andy Hicks	5			Andy Hicks	5
		Patrick Wallace	1			David Morris	5			David Gray	3			Barry Hawkins	5
		Jin Long	5			Jin Long	3			David Morris	5			David Morris	2
		Stephen Craigie	5			Joe Delaney	2			Mike Dunn	5			Stuart Bingham	5
		Stefan Mazrocis	1			Stephen Craigie	5			Stephen Craigie	2			Mike Dunn	0
		Lewis Roberts	1			David Roe	3			Liang Wenbo[1]	5			Mark Allen[1]	2
		Atthasit Mahitthi	5			Atthasit Mahitthi	5			Atthasit Mahitthi	3			Liang Wenbo	5
		Supoj Saenla	2			Andrew Norman	5			Tom Ford	5			Stephen Lee	4
		Vincent Muldoon	5			Vincent Muldoon	3			Andrew Norman	2			Tom Ford	5
		Paul Davison	5			Mark Joyce	5			Adrian Gunnell	3			Mark Williams	5
		Chris McBreen	1			Paul Davison	1			Mark Joyce	5			Mark Joyce	1
		Matthew Selt	5			Robert Milkins	3			Jamie Burnett	5			Jamie Cope	5
		Michael Georgiou	0			Matthew Selt	5			Matthew Selt	0			Jamie Burnett	0
		Matthew Couch	5			Barry Pinches	0			Alan McManus	5			Matthew Stevens	5
		Liu Chuang	1			Matthew Couch	5			Matthew Couch	2			Alan McManus	1
		BYE				Stuart Pettman	5			Rory McLeod	3			Nigel Bond	4
		Simon Bedford				Simon Bedford	3			Stuart Pettman	5			Stuart Pettman	5

• Lee Spick 130
• James McBain 121
• Jin Long 116
• Matthew Selt 112
• Paul Davison 110
• Liu Song 107
• Andy Hicks 105
• Andrew Norman 101

• Shanghai Masters na oficjalnej stronie Światowej Federacji Snookera