Skórnik (wzgórze) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Widok od strony wschodniej | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Wysokość | 129 m n.p.m. |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie Wrocławia | |
51°04′14,73″N 17°00′56,89″E/51,070758 17,015803 |
Skórnik (niem. Riemannhöhe) - sztuczne utworzone wzniesienie, przy ulicy Koszyckiej, na osiedlu Partynice we Wrocławiu o wysokości bezwzględnej 129 m n.p.m., zachowane w postaci szczątkowej.
Skórnik powstał pod koniec XIX wieku z nadwyżek gruntu przeznaczonego do budowy nasypu Towarowej Obwodnicy Wrocławia, w tym samym czasie co Mała Sobótka i Wzgórze Bendera. Inicjatorem utworzenia sztucznego wzgórza, tak jak w przypadku innych kopców wzdłuż linii, było Breslauer Verschönerungsverein - Wrocławskie Towarzystwo Upiększania.
Wzgórze od początku pełniło funkcje rekreacyjne, głównie zimą, kiedy było wykorzystywane jako górka saneczkowa. Na szczycie ustawiono drewniany pawilon, zniszczony w latach późniejszych i nigdy potem nieodbudowany. Niemiecka nazwa wzgórza została nadana dla upamiętnienia aktywisty Breslauer Verschönerungsverein - zmarłego 11 listopada 1905 roku kupca Paula Riemanna.
Pod koniec lat 60. XX wieku, w czasie budowy osiedla domów jednorodzinnych, usunięto znaczną część ziemi, z której zostało usypane wzgórze Skórnik. Obecnie nie posiada ono walorów rekreacyjnych ani widokowych.