Skórnik (wzgórze) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Skórnik
Ilustracja
Widok od strony wschodniej
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Wysokość

129 m n.p.m.

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Skórnik”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Skórnik”
Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Skórnik”
Ziemia51°04′14,73″N 17°00′56,89″E/51,070758 17,015803

Skórnik (niem. Riemannhöhe) - sztuczne utworzone wzniesienie, przy ulicy Koszyckiej, na osiedlu Partynice we Wrocławiu o wysokości bezwzględnej 129 m n.p.m., zachowane w postaci szczątkowej.

Skórnik powstał pod koniec XIX wieku z nadwyżek gruntu przeznaczonego do budowy nasypu Towarowej Obwodnicy Wrocławia, w tym samym czasie co Mała Sobótka i Wzgórze Bendera. Inicjatorem utworzenia sztucznego wzgórza, tak jak w przypadku innych kopców wzdłuż linii, było Breslauer Verschönerungsverein - Wrocławskie Towarzystwo Upiększania.

Wzgórze od początku pełniło funkcje rekreacyjne, głównie zimą, kiedy było wykorzystywane jako górka saneczkowa. Na szczycie ustawiono drewniany pawilon, zniszczony w latach późniejszych i nigdy potem nieodbudowany. Niemiecka nazwa wzgórza została nadana dla upamiętnienia aktywisty Breslauer Verschönerungsverein - zmarłego 11 listopada 1905 roku kupca Paula Riemanna.

Pod koniec lat 60. XX wieku, w czasie budowy osiedla domów jednorodzinnych, usunięto znaczną część ziemi, z której zostało usypane wzgórze Skórnik. Obecnie nie posiada ono walorów rekreacyjnych ani widokowych.