Skorupa naciekowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Skorupa naciekowa, tarcza naciekowa, pierścień naciekowy – naciek jaskiniowy zaliczany do grupy nacieków twardych grawitacyjnych[1]. Ma postać skorupy pokrywającej ściany lub dno jaskini[2]. Powstaje wskutek parowania wody. Największe stężenie roztworu soli (głównie węglanu wapnia) jest na powierzchni roztworu. Wytrącanie się soli następuje wokół różnego rodzaju wzniesień skały i istniejących nacieków wskutek zmiany stosunków wodnych w jaskini, która np. znalazła się częściowo pod wodą. Skorupa naciekowa może mieć kształt kolisty (tarcza naciekowa), pierścieniowaty (pierścień naciekowy), lub nieregularny[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Inne formy nacieków grawitacyjnych: draperia naciekowa, kaskada naciekowa, naciek koralowy, misa martwicowa, perły jaskiniowe, pizolity, polewa naciekowa, stalaktyt, stalagmit, stalagnat[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Nacieki. [w:] Zakopiański Portal Internetowy [on-line]. [dostęp 2020-01-05].
  2. Encyklopedia speleologiczna [online] [dostęp 2019-12-31].