French
DeutschSkorzów – Wikipedia, wolna encyklopedia
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna | 41 |
| Kod pocztowy | 28-100[4] |
| Tablice rejestracyjne | TBU |
| SIMC | 0232680[5] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu buskiego  | |
Położenie na mapie gminy Busko-Zdrój  | |
 50°31′35″N 20°44′31″E/50,526389 20,741944[1] | |
Skorzów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój[6][5].
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Nazwa miejscowości pochodzi od nazwy osobowej Skor, lub staropolskiej nazwy osobowej Skorosz, Skorusza[7]. Wcześniej wieś nosiła nazwę Schorzow[8], Skorzow[7], Skórzów, Skorzew[potrzebny przypis].
Integralne części wsi
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0232696 | Błonie | część wsi |
| 0232704 | Zakupniki | część wsi |
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z XVI w.[9] W 1783 r. wieś wchodziła w skład Ordynacji Myszkowskich[8]. W 1813 r. po procesie z ordynatem Aleksandrem Wielopolskim, właścicielem dużej części ordynacji, między innymi klucza szanieckiego, w skład którego do 1812 r. wchodziła wieś Skorzów, został Jan Olrych Szaniecki[10]. W 1812 r. czyli tuż przed procesem wieś Skorzów i Słabkowice kupił Andrzej Bem, ojciec gen. Józefa Bema[11]. W 1927 r. we wsi mieszkało 90 osób w 14 domach[12].
W 1864 r. car Aleksander II Romanow wydał dekret o uwłaszczeniu włościan w Królestwie Polskim. Na mocy tego dekretu zniesiono pańszczyznę, a wieś Skorzów stała się własnością mieszkających w niej rolników. Dotychczasowemu właścicielowi wsi, czyli dziedzicowi pozostał jeszcze na własność folwark liczący 539 morgów ziemi według danych z 1880 r.[13] W XX w. właścicielem folwarku Skorzów była rodzina ziemiańska Kuleszów. W 1913 r. jako właściciele wymienieni są Mieczysław i Stanisław Kulesza[14].
W czasie II wojny światowej, 3 sierpnia 1944 r. pod Skorzowem oddziały Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich stoczyły bitwę z oddziałem armii niemieckiej. Oddziałem A.K. dowodził Jan Jop[15], a oddziałem B.Ch. Henryk Grabala[16]. Do kolejnej potyczki z okupantem doszło 6 sierpnia. Patrolem oddziału Batalionów Chłopskich, który z zasadzki zaatakował w okolicy Skorzowa silny patrol niemiecki dowodził Szczepan Koruba. W czasie walki zginęło kilku Niemców, w tym oficer[17].
Folwark w Skorzowie należał do rodziny Kuleszów do 1953 r. bowiem jako mający obszar mniejszy niż 50 ha nie został objęty działaniem reformy rolnej w 1947 r. W 1953 r. władze uznały jednak że wchodzące w skład folwarku nieużytki można przekwalifikować na tereny rolne i przejęły dwór i folwark. Rodzina Kuleszów została przesiedlono na teren województwa krakowskiego. Folwarczna ziemia stała się bazą dla uruchomionej rolniczej spółdzielni produkcyjnej[18], działającej do 1997 r.[potrzebny przypis].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 123775
- ↑ Wieś Skorzów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-10-10], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1156 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b Danuta Kopertowska, Nazwy miejscowe województwa kieleckiego, Warszawa-Kraków 1984, s.200.
- ↑ a b Franciszek Czaykowski, Regestr Diecezjów Franciszka Czaykowskiego, czyli właściciele ziemscy w Koronie 1783-1784, Warszawa 2006, s. 255.
- ↑ Eugeniusz Wiśniowski, Rozwój sieci parafialnej w prepozyturze wislickiej w średniowieczu, Warszawa 1965, s.151.
- ↑ Leszek Cmoch, Busko-Zdrój i okolice. Przewodnik Turystyczny, Kielce 1993, s.35.
- ↑ Gazeta Kielecka, 1931, nr 34.
- ↑ , Tabella miast, wsi, osad, Królestwa Polskiego z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biurze Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji, Warszawa 1827, T.2, s.176.
- ↑ Filip Sulimierski, Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880.
- ↑ A.Laskowski, Rocznik Wsi Polskiej 1913. Adresy obywateli ziemskich Królestwa Polskiego, Litwy i Rusi., Warszawa 1913.s.19
- ↑ Leopold Wojnakowski, Z dala od Wykusu, Kielce 1988, s.121.
- ↑ Franciszek Faliszewski, Kartki z przeszłości ruchu ludowego w byłym powiecie stopnickim, Warszawa 1965, s.132.
- ↑ Janusz Gmitruk Piotr Matusak Jan Nowak, Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940-1945, Warszawa 1983, s.547.
- ↑ Marciniec 2002 ↓, s. 199.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Leopold Wojnakowski – Z dala od Wykusu. Kielce 1988.
- Leszek Marciniec: Sołectwa gminy Busko-Zdrój. 2002.
- Robert Zwierzyniecki: Zarys historii wsi parafii Szaniec. Kraków: 2017.
- https://web.archive.org/web/20120712115144/http://www.busko-zdroj.com/miasto/miasto_gmina.html
