Sneakernet – Wikipedia, wolna encyklopedia

W środowisku bezsieciowym dyskietka była kiedyś podstawowym sposobem przenoszenia danych pomiędzy komputerami.

Sneakernet (pl. sieć piesza[1]) – nazwa określająca przenoszenie danych elektronicznych pomiędzy komputerami, szczególnie plików komputerowych, poprzez fizyczny transport nośników danych, takich jak: taśma magnetyczna, dyskietka, CD, pamięć USB lub dysk twardy.

Nazwa pochodzi od połączenia angielskich słów sneaker i net. Sneaker (pol. tenisówka, trampek) odnosi się do butów osoby transportującej nośnik danych, czyli żartobliwie nawiązuje do sposobu transportu. Net to skrót od network – sieć.

W RPA używa się nazwy takkie net, gdzie takkie jest odpowiednikiem słowa sneaker w południowoafrykańskim angielskim[2]. W podobny sposób w Boliwii używa się nazwy abarka net, gdzie abarka jest rodzajem obuwia robionego ze starych opon.

Przykłady użycia

[edytuj | edytuj kod]
  • Google wykorzystywał sneakernety do transportu zbiorów danych o rozmiarze do 120 TB, których transport trwałby zbyt długo przy wykorzystaniu obecnie istniejących sieci komputerowych[3].
  • Projekt SETI@home używał sneakernetu, aby obejść ograniczenia sieci komputerowych. Dane zarejestrowane przez radioteleskop w obserwatorium Arecibo były zapisywane na taśmach magnetycznych, które przesyłano do Berkeley w Kalifornii, gdzie przetwarzano dane. W 2005 roku James Gray oświadczył, że przesyłał nie tylko dyski twarde, ale również całe komputery, aby uniknąć problemów związanych z odczytem danych[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]