Stephanie Venier – Wikipedia, wolna encyklopedia
Stephanie Venier (2017) | ||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | SV Oberperfuss | |||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | ||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | 30.11 2013, Beaver Creek (27. miejsce - super G) | |||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | ||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
|
Stephanie Venier (ur. 19 grudnia 1993 w Innsbrucku) – austriacka narciarka alpejska, wicemistrzyni świata i trzykrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Stephanie Venier pojawiła się 9 grudnia 2008 roku w Jerzens, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 35. miejsce w slalomie. W 2012 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Roccaraso, gdzie jej najlepszym wynikiem było dziewiętnaste miejsce w supergigancie. Jeszcze dwukrotnie startowała na imprezach tego cyklu, największe sukcesy osiągając podczas mistrzostw świata juniorów w Québecu w 2013 roku, gdzie zdobyła dwa medale. Najpierw zwyciężyła w supergigancie, wyprzedzając bezpośrednio Corinne Suter ze Szwajcarii oraz swą rodaczkę, Rosinę Schneeberger. Następnie zajęła drugie miejsce w zjeździe, rozdzielając na podium dwie Francuzki: Jennifer Piot oraz Romane Miradoli. Zdobyła także srebrny medal w supergigancie podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Jasnej, plasując się między Suter a Schneeberger.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 12 stycznia 2013 roku w St. Anton, zajmując 39. miejsce w zjeździe. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 30 listopada 2013 roku w Beaver Creek, gdzie zajęła 27. miejsce w supergigancie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 22 stycznia 2017 roku w Garmisch-Partenkirchen, kończąc supergiganta na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzieliła Szwajcarkę Larę Gut i Tinę Weirather z Liechtensteinu. W 2017 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, zdobywając srebrny medal w zjeździe.
W styczniu 2019 roku odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata (zjazd w Garmisch-Partenkirchen).
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNF | 21 lutego | 2018 | Pjongczang | Zjazd | 1:39,22 | - | Sofia Goggia |
DNS1 | 22 lutego | 2018 | Pjongczang | Superkombinacja | 2:20,90 | - | Michelle Gisin |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
7. | 7 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Supergigant | 1:21,34 | +0,77 | Nicole Schmidhofer |
2. | 12 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Zjazd | 1:32,85 | +0,40 | Ilka Štuhec |
DNF | 5 lutego | 2019 | Åre | Supergigant | 1:04,89 | - | Mikaela Shiffrin |
4. | 10 lutego | 2019 | Åre | Zjazd | 1:01,74 | +0,53 | Ilka Štuhec |
20. | 11 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Supergigant | 1:25,51 | +2,03 | Lara Gut-Behrami |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNF2 | 1 marca | 2012 | Roccaraso | Slalom | 1:42,69 | - | Stephanie Brunner |
29. | 3 marca | 2012 | Roccaraso | Gigant | 2:45,02 | +5,73 | Ragnhild Mowinckel |
19. | 5 marca | 2012 | Roccaraso | Supergigant | 1:06,99 | +1,04 | Annie Winquist |
25. | 22 lutego | 2013 | Québec | Gigant | 2:22,23 | +2,80 | Lisa-Maria Zeller |
1. | 24 lutego | 2013 | Québec | Supergigant | 1:00,89 | - | - |
2. | 26 lutego | 2013 | Québec | Zjazd | 1:11,18 | +0,04 | Jennifer Piot |
2. | 3 marca | 2014 | Jasná | Supergigant | 1:14,71 | +0,47 | Corinne Suter |
24. | 3 marca | 2014 | Jasná | Superkombinacja | 2:11,34 | +4,28 | Elisabeth Kappauer |
5. | 5 marca | 2014 | Jasná | Zjazd | 1:24,19 | +1,48 | Corinne Suter |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 2012/2013: 117.
- sezon 2013/2014: 98.
- sezon 2014/2015: 101.
- sezon 2015/2016: 46.
- sezon 2016/2017: 16.
- sezon 2017/2018: 27.
- sezon 2018/2019: 9.
- sezon 2019/2020: 14.
- sezon 2020/2021: 44.
- sezon 2021/2022: 46.
- sezon 2022/2023: 32.
- sezon 2023/2024: 10.
Miejsca na podium w zawodach
[edytuj | edytuj kod]- Garmisch-Partenkirchen – 22 stycznia 2017 (supergigant) – 2. miejsce
- Crans-Montana – 25 lutego 2017 (zjazd) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 18 stycznia 2019 (zjazd) – 3. miejsce
- Garmisch-Partenkirchen – 27 stycznia 2019 (zjazd) – 1. miejsce
- Lake Louise – 6 grudnia 2019 (zjazd) – 3. miejsce
- Crans-Montana – 21 lutego 2020 (zjazd) – 3. miejsce
- Kvitfjell – 5 marca 2023 (supergigant) – 2. miejsce
- Altenmarkt-Zauchensee – 13 stycznia 2024 (zjazd) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2024 (zjazd) – 1. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2024 (supergigant) – 2. miejsce
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Ski Alpine Database (ang.)