Stosunki polsko-libańskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stosunki polsko-libańskie - wzajemne relacje między Polską a Libanem.

Stosunki dyplomatyczne między Polską a Libanem zostały nawiązane w 1944 roku przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. Władze Libanu uznawały rząd londyński do 1956 roku, kiedy to nawiązały stosunki z Polską Rzeczpospolitą Ludową. Po 1989 roku kilkukrotnie miały miejsce spotkania na szczeblu głów państw i szefów rządów (w 2018 roku w wizytą w Libanie przebywał premier Mateusz Morawiecki)^[1].

W 2019 roku wartość polskiego eksportu do Libanu wynosiła 73,4 mln EUR, zaś import do Polski 11,3 mln EUR^[2]. W polskim eksporcie przeważają artykuły spożywcze (m.in. tytoń, cukier, wyroby czekoladowe, sery, mleko), produkty przemysłu chemicznego oraz urządzenia mechaniczne i elektryczne. W imporcie z Libanu główne miejsca zajmują produkty pochodzenia zwierzęcego oraz gotowe artykuły spożywcze (tytoń nieprzetworzony)^[1].

Od 2018 roku Liban znajduje się wśród krajów priorytetowych programu polskiej pomocy rozwojowej, która obejmuje m.in. wsparcie uchodźców z Syrii celem zapewnienia im schronienia, ochrony zdrowia i dostępu do usług społecznych, wsparcie przedsiębiorczości i edukacji oraz wsparcie przedsięwzięć z zakresu ochrony środowiska (np. budowa oczyszczalni ścieków)^[3].

W latach 1992–2009 i ponownie od 2019 roku w Libanie stacjonuje polski kontyngent wojskowy w ramach misji ONZ UNIFIL^[1].

• Ambasada Libanu w Warszawie
• Ambasada RP w Bejrucie
• Polski Cmentarz Wojenny w Bejrucie