Sulcacis nitidus – Wikipedia, wolna encyklopedia
Sulcacis nitidus | |||
(Fabricius, 1792) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek | Sulcacis nitidus | ||
Synonimy | |||
|
Sulcacis nitidus – gatunek chrząszcza z rodziny czerwikowatych. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1792 roku przez Johana Christiana Fabriciusa pod nazwą Anobium nitidum[1].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Chrząszcz o wydłużonym ciele barwy czarnej, rzadko brązowoczarnej, z żółtymi odnóżami, a czułkami żółtymi z ciemniejszymi buławkami. Wierzch ciała jest dość delikatnie i przeciętnie gęsto punktowany. Głowa u samców odznacza się dwoma spiczastymi ząbkami na nadustku. Czułki zbudowane z dziewięciu członów, z których trzy ostatnie formują buławkę. Przedplecze jest matowe, pokryte regularną mikrorzeźbą. Pokrywy są nieznacznie bardziej od przedplecza punktowane, bardziej od niego błyszczące, porośnięte nieregularnymi włoskami wełnistymi oraz rozmieszczonymi w niewyraźnych szeregach podłużnych jasnymi, dłuższymi, sterczącymi włoskami łuskowatymi. Golenie odnóży przedniej pary są ku szczytom zaokrąglone, na wierzchołkach i krawędziach zewnętrznych gęsto porośnięte mocnymi, kolcowatymi szczecinkami. Golenie pozostałych par mają w kątach zewnętrzno-wierzchołkowych szczecinki z zadziorami[2].
Ekologia i występowanie
[edytuj | edytuj kod]Owad rozmieszczony od nizin po niższe położenia górskie, saproksyliczny. Zarówno larwy, jak i postacie dorosłe bytują w owocnikach hub rosnących na drzewach liściastych, w tym owocnikach wrośniaków, włochatek, gmatwków, blaszkowców, żagwi i gęstoporków[3][2].
Gatunek palearktyczny, w Europie znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry oraz europejskiej części Rosji, w Azji zaś z Gruzji, Azerbejdżanu, dalekowschodniej części Rosji oraz japońskich wysp Hokkaido i Honsiu[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b J. Jelínek: Ciidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 5. Tenebrionoidea. I. Löbl, A. Smetama (red.). Wyd. Apollo Books. Stenstrup: 2008, s. 55–62.
- ↑ a b Von Arved Lompe: Gattung Sulcacis Dury. [w:] Käfer Europas [on-line]. 2021. [dostęp 2024-03-01].
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 14. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3.. Warszawa: 1987.