System wielopartyjny – Wikipedia, wolna encyklopedia

System wielopartyjny – system partyjny występujący najczęściej w państwach demokratycznych, w których zazwyczaj obowiązuje ordynacja proporcjonalna, zwłaszcza bez progu wyborczego.

W przeciwieństwie do systemu dwupartyjnego charakteryzuje się zdolnością trzech lub więcej partii politycznych do sformowania rządu. Prowadzi to z reguły do konieczności zawierania koalicji rządowych albo powoływania rządów mniejszościowych.

Współczesnymi przykładami stabilnych systemów wielopartyjnych są m.in. Holandia, Belgia, Dania, Irlandia, Szwecja, Finlandia, Estonia, Czechy, Kanada, Australia i Nowa Zelandia.

System wielopartyjny istnieje też w Polsce, przy czym od kilku lat zaznacza się tendencja do powstania systemu dwuipółpartyjnego.

• Sokół Wojciech, Żmigrodzki Marek (red.), Współczesne partie i systemy partyjne. Zagadnienia teorii i praktyki politycznej, Lublin 2005