Szkarłatonosek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szkarłatonosek
Bibimys
Massoia, 1979[1]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Akodontini

Rodzaj

szkarłatonosek

Typ nomenklatoryczny

Bibimys torresi Massoia, 1979

Synonimy
Gatunki

4 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Szkarłatonosek[3] (Bibimys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[4][5][6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 76–110 mm, długość ogona 62–80 mm, długość ucha 14–17,7 mm, długość tylnej stopy 20–23 mm; masa ciała 23–42 g[5][7].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1979 roku argentyński zoolog Elio Massoia w artykule poświęconym opisowi nowego rodzaju i gatunku gryzoni, opublikowanym w czasopiśmie Physis[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) szkarłatonosek parański (B. torresi).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Bibimys: Bibiana Mónica Massoia, córka Elio Massoii, autora opisu rodzaju; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[8].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[9][7][4]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[3] Podgatunki[5][4][7] Rozmieszczenie geograficzne[5][4][7] Podstawowe wymiary[5][7][b] Status
IUCN[10]
Bibimys labiosus (Winge, 1887) szkarłatonosek wielkowargi gatunek monotypowy endemit Brazylii (od Minas Gerais na południe do Rio Grande do Sul); zakres wysokości: 420–100 m n.p.m. DC: 7,6–9 cm
DO: 6,2–7,3 cm
MC: 23–26 g
 LC 
Bibimys chacoensis (Shamel, 1931) szkarłatonosek argentyński gatunek monotypowy południowo-wschodni Paragwaj i północno-wschodnia Argentyna (południowe Misiones i północno-zachodnie Corrientes) DC: 9,5–10 cm
DO: 7–7,5 cm
MC: 32–36 g
 LC 
Bibimys torresi Massoia, 1979 szkarłatonosek parański gatunek monotypowy endemit Argentyny (skrajnie południowe Entre Ríos oraz północne Buenos Aires) DC: 9–11 cm
DO: 7,2–8 cm
MC: 32–42 g
 VU 

Kategorie IUCN:  LC gatunek najmniejszej troski,  VU gatunek narażony.

Opisano również gatunek wymarły z plejstocenu dzisiejszej Brazylii[11]:

  1. Nomen nudum.
  2. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b E. Massoia. Descripción de un genero y especie nuevos: Bibimys torresi (Mammalia–Rodentia–Cricetidae–Sigmodontinae–Scapteromyini). „Physis”. 38 (95), s. 2, 1979. (hiszp.). 
  2. E. Massoia, Descripción de un género y especie nuevos: Bibimys torresi (Mammalia-Rodentia-CricetidaeSigmodontinae-Scapteromyini), [w:] Resúmenes V Jornadas Argentinas de Zoología, Córdoba: Villa Giardino, 1978, s. 56 (hiszp.).
  3. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 246. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 410. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  5. a b c d e U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 457–458. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Bibimys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-01].
  7. a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 261. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  8. J.K. Braun & M.A. Mares. The mammals of Argentina: an etymology. „Mastozoología Neotropical”. 2 (2), s. 193, 1995. (ang.). 
  9. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-09-17]. (ang.).
  10. Taxonomy: Bibimys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-17]. (ang.).
  11. S.B. das Neves, U.F.J. Pardiñas, P. Hadler, E.L. Mayer & A.M. Ribeiro. A new fossil cricetid (Rodentia, Sigmodontinae) from northeastern Brazil with remarks on small mammal extinctions in the tropical Quaternary. „Journal of Mammalogy”. 101 (4), s. 1136, 2020. DOI: 10.1093/jmammal/gyaa066. (ang.).