Szwedzka Partia Ludowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Szwedzka Partia Ludowa
Ilustracja
Państwo

 Finlandia

Skrót

SFP/RKP

Lider

Anders Adlercreutz

Data założenia

1906

Adres siedziby

Helsinki

Ideologia polityczna

liberalizm, socjalliberalizm

Liczba członków

ok. 26 tys. (2013)[1]

Członkostwo
międzynarodowe

Partia Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy

Grupa w Parlamencie
Europejskim

Odnówmy Europę

Młodzieżówka

Svensk Ungdom

Barwy

żółty

Strona internetowa
Poparcie SFP w wyborach parlamentarnych od 1907 do 2002

Szwedzka Partia Ludowa (szw. Svenska folkpartiet, SFP; fiń. Suomen ruotsalainen kansanpuolue, RKP) – fińska partia polityczna o profilu liberalnym i centroprawicowym, reprezentująca mniejszość szwedzkojęzyczną w Finlandii[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Partia została powołana w 1906[3]. Początkowo w wyborach parlamentarnych uzyskiwała poparcie na poziomu kilkunastu procent. Od początku lat 60. liczba wyborców głosujących na SFP waha się między 4 a 6%[4]. Od początku lat 90. ugrupowanie wprowadza od 8 do 11 deputowanych do Eduskunty[4].

Szwedzka Partia Ludowa uchodzi za ugrupowanie reprezentujące szwedzkojęzyczną mniejszość Finlandii, liczącą około 5,5%[5].

Od czasu akcesji kraju do Unii Europejskiej regularnie uzyskiwała po jednym przedstawicielu w Parlamencie Europejskim[6] (1996, 1999, 2004, 2009, 2014, 2019[7], 2024[8]). W ramach struktur europejskich SFP dołączyła do partii liberalnej, a w PE do grupy liberalnej.

Ugrupowanie wielokrotnie wchodziło w różne koalicje rządowe z fińskimi partiami, zarówno z lewicą, jak i z centroprawicą. Od połowy lat 70. brało udział w kolejnych rządach. W 2015 po latach współtworzenia kolejnych gabinetów znalazło się w opozycji. Do koalicji rządowej partia powróciła jednak w 2019[9].

Przewodniczący

[edytuj | edytuj kod]
Stefan Wallin, lider SFP w latach 2006–2012

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Eduskuntapuolueisiin kuuluu 300 000 suomalaista – vain pikkupuolueet kasvavat. ts.fi, 15 kwietnia 2013. [dostęp 2019-06-18]. (fiń.).
  2. Marian Grzybowski: Finlandia: zarys systemu ustrojowego. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2007, s. 40. ISBN 978-83-233-2412-6. [dostęp 2018-07-24].
  3. Szwedzka Partia Ludowa, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2014-05-31].
  4. a b Parties and Elections in Europe: Finland. parties-and-elections.eu. [dostęp 2019-06-18]. (ang.).
  5. Statistics Finland. Population. stat.fi. [dostęp 2014-05-31]. (ang.).
  6. Archiwum Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2019-05-26].
  7. Tässä on eurovaalien tulos Suomessa: Vihreille historiallinen voitto, kokoomus suurin – nämä 13 ehdokasta pääsivät läpi. yle.fi, 26 maja 2019. [dostęp 2019-05-26]. (fiń.).
  8. Joona Aaltonen, Alli Hallonblad, Hanna Mahlamäki: Vaalit olivat nuorten naisten juhla – Tässä ovat Suomen 15 uutta meppiä. hs.fi, 9 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-09]. (fiń.).
  9. Government of Prime Minister Rinne appointed. valtioneuvosto.fi, 6 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-06]. (ang.).
  10. Swedish People's Party elects Adlercreutz as new chair after Wickström drops out of race. yle.fi, 16 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-19]. (ang.).