Tan Yankai – Wikipedia, wolna encyklopedia
Nazwisko chińskie | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
Tan Yankai (ur. 1880, zm. 1930) – chiński polityk i wojskowy.
Pochodził z Hangzhou w prowincji Zhejiang[1]. Zdobył dogłębne wykształcenie w zakresie chińskiej literatury klasycznej i kaligrafii, a jego prace kaligraficzne były później wysoko cenione[1]. W 1904 roku zdał egzamin urzędniczy i został członkiem prestiżowej Akademii Hanlin. Jako zwolennik reform przyłączył się do republikanów podczas rewolucji Xinhai w 1911 roku[1]. Później uczestniczył w walce z dążącym do władzy absolutnej prezydentem Yuan Shikaiem[1].
W latach 1916–1920 pełnił urząd gubernatora Hunanu. Obalony i wypędzony z prowincji przez militarystę Zhao Hengti, zbiegł do Kantonu, gdzie wszedł w skład tworzonego przez Sun Jat-sena rządu jako minister spraw wewnętrznych[1]. W lipcu 1922 roku stanął na czele Armii Hunanu, która wzięła udział w walkach z siłami militarysty Chen Jiongminga, następnie podczas ekspedycji północnej w 1926 roku był dowódcą jednego z oddziałów Armii Narodowo-Rewolucyjnej[1].
Członek Centralnego Komitetu Wykonawczego Kuomintangu. Poparł Wang Jingweia w sporze z Czang Kaj-szekiem i stanął na czele utworzonego w Wuhanie konkurencyjnego wobec Czanga rządu[1]. Po pojednaniu się wkrótce potem z Czangiem został desygnowany na przewodniczącego Rządu Narodowego (1927–1928), a później premiera (1928–1930). Po śmierci pochowano go w pobliżu mauzoleum Sun Jat-sena w Nankinie[1].