Teresa Arklowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Teresa Arklowa

Data i miejsce urodzenia	1861 Lwów
Pochodzenie	polskie
Data i miejsce śmierci	lipiec 1929 Mediolan
Typ głosu	sopran
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	śpiewaczka

Teresa Arklowa, z d. Blumenfeld^[1][2] (ur. 1861 we Lwowie, zm. w lipcu 1929 w Mediolanie^[1]) – polska śpiewaczka operowa, sopran.

Była żoną austriackiego lekarza wojskowego^[2]. Ukończyła studia w konserwatorium we Lwowie^[1], kształciła się też w Wiedniu w szkole śpiewu Marie Louise Dustmann^[2]. Zadebiutowała na scenie w 1884 roku rolą Walentyny w Hugonotach Giacomo Meyerbeera^[1][2]. W latach 1884–1886 występowała we Lwowie i w Krakowie^[1][2]. Od 1886 roku przez kilka lat występowała za granicą, m.in. w Pradze, Paryżu, Wiedniu, Budapeszcie, Hamburgu, Madrycie, Barcelonie, Lizbonie, Londynie i Odessie^[2]. W madryckim Teatro Real wzięła udział w prapremierze opery Emilia Serrana Doña Juana la Loca^[1]. Występowała także na scenach włoskich, w 1891 roku zadebiutowała na deskach mediolańskiej La Scali rolą Wenus w Tannhäuserze Wagnera^[1]. W 1898 roku wróciła do Lwowa, w 1899 roku występowała w Warszawie i Krakowie^[1][2]. W 1900 roku osiadła na stałe w Mediolanie, gdzie prowadziła szkołę śpiewu^[1][2]. W latach 1903–1905 zarejestrowała kilka nagrań płytowych dla wytwórni G&T oraz Fonotipia^[1].

Kreowała m.in. tytułowe role w Aidzie i Normie, partie Leonory w Trubadurze, Seliki w Afrykance, Amelii w Balu maskowym, Elzy w Lohengrinie, Senty w Holendrze tułaczu, Desdemony w Otellu^[2].